Gönderen Konu: Leylâ Vü Mecnûn 1001-1100  (Okunma sayısı 656 defa)

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

Çevrimdışı Özgür Kız

  • Özel Üye
  • *
  • İleti: 21541
  • Rep 3950
Leylâ Vü Mecnûn 1001-1100
« : Ekim 04, 2018, 02:13:04 ÖS »
Derd-i ezelî devâ bulur mı
Mihr-i ebedî fenâ bulur mı

Men şem‘-i serâçe-i firâkem
Sûz-ı ciğer ile hoş-mezâkem

Menden dileyen bu sûzı zâil
Bî-dâduma olmış ola mâil

Şem‘ün ki hayâtı oldı âteş
Hâli anun âteş iledür hoş

Oddan dileyen anun necâtın
Fânî dilemiş ola hayâtın

Düşmenliğe dûstlığ kılup ad
Tedbîr-i necâtum eylemen yâd

Men garka-i bahr-ı şevk-i yârem
Berhem-zede-i gam-ı nigârem

Ancak sebeb-i karârum oldur
Ârâm-ı dil-i figârum oldur

Anunla edün bu derde merhem
Urman dahi andan özgeden dem

Dersüz mana var dil-rübâlar
Leylî kimi çoh perî-likâlar

Bi’llâh demenüz bu harfi zinhâr
Âlemde bir andan özge kim var

Bülbül gül içün kılanda nâle
Derdine devâ olur mı lâle

Husrev değülem ki mana dilber
Şîrîn ola gâh gâh Şekker

Men yek-cihetem tarîkatümde
Tagyîr işi yoh cibilletümde

Özrini beyân edüp hem ol dem
Takrîre getürdi bir gazel hem

Bu gazel Mecnûn dilindendir
Aşk derdi ey mûalic kâbil-i derman değül
Cevherinden eylemek cismi cüdâ âsân değül

Devr cevrinden şikâyet edene âşık demen
Aşk mesti vâkıf-ı keyfiyyet-i devrân değül

Şehrden sahrâya bir fark olduğın her kim bilür
Bilmiş ol kim aşk sahrâsında ser-gerdân değül

Her kim idrâk eyler öz keyfiyyet-i hâlin henüz
Dûst ruhsârına ayn-ı şevk ile hayrân değül

Cânı cânân ittihâdı fâriğ eyler cismden
Cismden âgâh olan cân vâsıl-ı cânân değül

Der imiş düşmen ki hem-demdür Fuzûlî yâr ile
Her sözi bühtân ise hakkâ bu söz bühtân değül

Bu Mecnûn atasınun Leylîye hâstârlığıdır ve Leylî atasının Mecnûndan bîzârlığıdur
Sâkî getür ol şarâb-ı nâbı
Kim yetdi nisâba gam hisâbı

Gam düşmen-i cân-ı mübtelâdur
Def‘ eyeleye gör ki bir belâdur

Söz cevherine olan hırîdâr
Bu nev‘ ile germ kıldı bâzâr

Kim âciz olup gam içre ol pîr
Mecnûnına kıldı fikr-i zencir

Bildi ger olmaz olsa Leylî
Mümkin değül olmağı tesellî

Kıldı talebin özine lâzım
Cem‘ etdi eâlî vü eâzım

Ümmîd ile bağladı umup kâm
Ol ka‘be-i ârzûya ihrâm

Çün Leylî atası bildi hâli
Üydürdi ekâbir ü ehâlî

Karşularına olup revâne
Kıldı olarunla azm-i hâne

Ehlen sehlen deyüp demâdem
Min kez dedi ola hayr makdem

Çün şem‘-sıfat olar oturdı
Bu serv kimi ayağa durdı

Ortaya bırahdı dürlü hânlar
Tâ kâm-ı dil ala mihmânlar

Olmışdı dolup kebâb ile hân
Cedy ü hamel ile âsman-sân

Ammâ aceb er kıla hıred-mend
Ol hânları âsmâna mânend

Her kim garazın bulurdı hândan
Bu mümkin olur mı âsmandan

Hânlar götürildüğünde ol pîr
Takrîb ile derdin etdi takrîr

K’ey kadr ile kıble-i kabâil
Senden kamunun murâdı hâsıl

Asl ü nesebüm sana ıyândur
Hükmüm niçe min eve revândur

Meşhûr-ı kabâilem sahâda
Ma‘rûf-ı tavâifem atâda

Hem var maahbbetümde te’sîr
Hem var adâvetümde teşvîr

Ser-defter-i ehl-i rûzgârem
Her niçe desem yüz anca varem

Nahl-i emelüm semer verüpdür
Îzed mana bir güher verüpdür

Hâla dilerem bu turfe lû’lû
Bir la‘l ile ola hem-terâzû

Tâ lû’lû olanda la‘le vâsıl
Terkîb kılam müferrih-i dil

Çoh kânlara tîşe-veş yüz urdum
Çoh la‘l hakîkatini sordum

Her kânda eğerçi la‘l çohdur
Bir la‘l ki lâyık ola yohdur

Bir la‘lün eşitmişem senün var
Kim lû’lüme oldurur sezâ-vâr

Lutf eyle inâyet et kerem kıl
Ol la‘l ile dürri muhterem kıl

Kılsun güli serv sâye-perver
Olsun güle serv sâye-güster

Fehm et sözümi tegâfül etme
Hayr işdür bu teallül etme

Ger hâsıl olur bu kâm senden
Her ne diler isen iste menden

Anca kılayum sana revân genc
Kim yer yüzin eyleye nihân genc

Anca güher eyleyem revâne
Kim bulmayasen ana hizâne

Ol serv-i semen-berün atası
Ol genc-i nihânun ejdehâsı

Lutf ile dedi ki ey hıred-mend
Men kimi esîr-i dâm-ı ferzend

Sen hoş geldün safâ getürdün
Topraklardan bizi götürdün

Müşkilce hitâbdur hitâbun
Bilmen nişe vereyüm cevâbun

Kurbün bilürem mana şerefdür
Ammâ halefün aceb halefdür

Mecnûn deyü ta‘n eder halâyık
Mecnûna menüm kızum ne lâyık

Leylî demenem ki nâzenîndür
Bir tîre kenîz-i kem-terîndür

Olmaz mı kenîz cins-i merdüm
Yohdur mı kenîze hem terahhum

Dîv ile perî olur mı hem-dem
Olmaz sözi açma ebsem ebsem

Dîvâneye zâyi‘ eyleme renc
Vîrâne gerek nedür ana genc

Tedbîr ile dönderüp mizâcın
Sevdâsınun eylesen ilâcın

Leylî anun olsun eyledüm ahd
Var imdi sen et ilâcına cehd

Bu Mecnûnun atasınun hırmânıdur ve Gayr bâbdan tedbîr-i dermânıdur
Ol sâhib-i neng ü nâm ü nâmûs
Döndi eve geldi hâr ü me’yûs

Mecnûna dedi ki ey belâ-keş
Hâcet biter olmagıl müşevveş

Akl ile açılur ol muammâ
Leylîni sana verürler ammâ

Şartı bu ki olasen hıred-mend
Erbâb-ı hıredden alasen pend

Ref‘ ola alâmet-i cünûnun
Akl ola hemîşe reh-nümûnun

Mecnûn dedi ey edîb-i kâmil
Dîvâne-i aşk olur mı âkil

Ger mende bu ihtiyâr olaydı
Tedbîrüme i‘tibâr olaydı

Evvelden edeb şiâr ederdüm
Temkînümi üstüvâr ederdüm

Olmazdı bu hâle ihtiyâcum
Kim ola azâb ile ilâcum

Mende bu ilâca yoh müdârâ
Min kez gamum etdüm âşikârâ

Yohdur revişümde inkılâbum
Evvelki cevâbdur cevâbum

Sen ehl-i hıredsen eyle tedbîr
Tedbîrün ede meğer ki te’sîr

Leylîni dahi men etmeyem yâd
Men âkil-i vakt olam sen âzâd

Ol pîr-i şikeste-hâl ü hayrân
Tedbîr-i ilâc edüp firâvân

Her handa eşitdi bir tabîbi
Gül-zârınun oldı andelîbi

İzhâr edüp ana ihtiyâcın
Bîmârınun istedi ilâcın

Bîmârına min tabîb-i hâzık
Bir şerbet içürmedi muvâfık

Her yerde ki bildi bir nazar-gâh
Varup ana oldı hâk-i dergâh

Çoh el götürüp duâlar etdi
Çoh nezr verüp atâlar etdi

Re’yiyle melûlin etmeğe şâd
Min pîrden almadı bir irşâd

Çoh sihr olunup yazıldı ta‘vîz
Çoh mekrlere dutuldı ümmîz

Edilmedi hiç biriyle çâre
Ne çâre kazâ-yı Kirdgâra

Bir gün dediler ana ki ey pîr
Âlemde sana bu kaldı tedbîr

Kim Ka’beye iltesen esîrün
Ola ki Hak ola dest-gîrün

Tavf-ı Harem olsa ana hâsıl
Ser-geşteliğ andan ola zâil

Ursa Hacer-i mübâreke baş
Yumşana eğer ola kara daş

Bu Mecnûn-ı bî-çârenün Ka‘beye yüz urduğıdur ve Münâcât ile sevdâsın arturduğıdur
Ol pîr bu hayr işe kılup cehd
Mecnûna müretteb etdi bir mehd

Aldı anı azm-i râh kıldı
Azm-i harem-i İlâh kıldı

Çün Ka‘beye erdi ol nîkû-hûy
Mecnûna dedi ki ey belâ-cûy

Dut Ka‘beye rûy tâat eyle
Temkîn ü edeb riâyet eyle

Ta‘zîm şerâitin edâ kıl
İhlâs-ı dürüst edüp duâ kıl

Ola ki kabûl ola niyâzun
Hak şefkati ola çâre-sâzun

Bu yerde kabûl olur duâlar
Bu buk‘ada bahş olur atâlar

Kıl tevbe ki ahsen-i ameldür
Cehd eyle necâta kim meheldür



Fuzuli
 

 

Related Topics

  Konu / Başlatan Yanıt Son İleti
0 Yanıt
659 Gösterim
Son İleti Eylül 07, 2018, 09:02:22 ÖS
Gönderen: Özgür Kız
0 Yanıt
677 Gösterim
Son İleti Ekim 04, 2018, 02:15:25 ÖS
Gönderen: Özgür Kız
0 Yanıt
650 Gösterim
Son İleti Ekim 04, 2018, 02:17:34 ÖS
Gönderen: Özgür Kız