Gönderen Konu: Leylâ Vü Mecnûn 901-1000  (Okunma sayısı 711 defa)

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

Çevrimdışı Özgür Kız

  • Özel Üye
  • *
  • İleti: 21541
  • Rep 3950
Leylâ Vü Mecnûn 901-1000
« : Ekim 04, 2018, 03:15:56 ÖS »
Göz yaşını bes ki tökdi her sû
Her merhaleden ahıtdı min cû

Bir ebr-i belâ idi güvâhı
Bârân sirişk ü berk âhı


Bârân ile berki cism ü cândan
Bir mertebede ki mundan andan

Deryâlara yetse lem‘a-i tâb
Sahrâlara düşse katra-i âb


Deryâlar olurdı cümle sahrâ
Sahrâlar olurdı cümle deryâ

Feryâd ile doldurup bu deyri
Feryâda getürdi vahş ü tayrı


Efgânı yetürdi âsmâna
Efgân ile âsmânı câna

Bu Mecnûnun atası vâkıf-ı hâl olduğıdur ve Anı beyâbân-ı mihnetde bulduğıdur

Gencîne-küşâ-yı genc-i güftâr
Olmış bu edâ ile güher-bâr

K’ol bir niçe bî-karâr ü mahzûn
Nâ-çâr kılup vedâ‘-ı Mecnûn


Nevmîd dönüp şikeste vü hâr
Kıldılar atasını haberdar

Ol pîr çü vâkıf oldı hâle
Mecnûn kimi etdi âh ü nâle

Sahrâlara dutdı seyl tek yüz
Vâdîlere açdı çeşme tek göz


Çoh aradı gezdi her mekânı
Bulınmadı oğlınun nişânı

Tâ âkıbet ol şikeste-hâli
Bir gûşede gördi lâubâlî

Düşmiş yere hâk-sâr ü gam-nâk
Ahvâli harâb ü sînesi çâk


Dönmiş gül-i sürhi zağferâna
Şimşâd-ı latîfi hîzrâna

Âyînesini gubâr dutmış
Jeng-i gam-ı rûzgâr dutmış


Etmiş elifin sitem yüki dâl
Kılmış kalemin felek gamı nâl

Hem-sohbeti mûr ü hem-demi mâr
Tekye-gehi hâk ü bisteri hâr

Hâr üzre ana delük delük ten
Açmış gam evine dürlü revzen


Ol pîr çü gördi sûret-i hâl
Sûret kimi kaldı bir zaman lâl

Bir lahza anı tehayyür aldı
Hayret gözi ile bahakaldı

Sonra yaha yırtup etdi feryâd
K’ey bülbül-i bûstân-ı bî-dâd


Hâl-i dilüni mana beyân et
Esrâr-ı nihânunı ıyân et

Kim aldı elünden ihtiyârun
Kim eyledi tîre rûzgârun

Bi’llâh nişe bî-karâr olupsen
Âşüfte-i rûzgâr olupsen

Ne seyrdesen sana taleb ne
Bu nâle vü zâruna sebeb ne


Deryâda ise sana dür-i kâm
Sen söyle men eyleyem ser-encâm

Zulmâtda ise şem‘-i maksûd
Rûşen kıl ü menden iste mevcûd


Mecnûn dedi ey mana veren pend
Dânâ-yı sühan-ver ü hıred-mend

Kimsen nedürür bu güft ü gûlar
Bî-fâide bâtıl ârzûlar


Get derdüme sen devâ değülsen
Bîgânesen âşinâ değülsen

Men beyle kelâma dutmazem gûş
Leylî sözi söyle yohsa hâmûş

Dedi menem atan ey belâ-keş
Men seng-i nedâmetem sen âteş


Dedi nedür ata yohsa ane
Leylî gerek özgedür fesâne

Çün gördi itâatinde ihmâl
Bildi ki fakîre özgedür hâl

Verdi bu firîb ile tesellî
Kim dur gedelüm çağırdı Leylî

Leylî bize geldi mihmândur
La‘li talebünde dür-feşândur



Mecnûn ki eşitdi Leylî adın
Sandı ki felek verür murâdın

Lebbeyk deyüp ayağa durdı
Ol ka‘be-i maksâda yüz urdı

Pîr ile cevân-ı dil-şikeste
Geldi eve dil-figâr ü haste


Başında hevâ-yı vasl-ı Leylî
Ne ata gamı ne ana meyli

Geh ata nasîhat etdi âğâz
Geh anesi oldı pend-perdâz

Bu Mecnûna anası pend verdüğidür ve Bûstân-ı melâmetden hâr-ı nedâmet derdüğidür

K’ey râhat-ı cân ü nûr-ı dîde
Ferzend-i yegâne-i güzîde

Şânunda riyâset-i Arab var
Mîrâs-ı şecâat ü edeb var


Etvâr-ı mülûk dut hemîşe
Âyîn-i şecâat eyle pîşe

Ebrû-yı ham ise ger murâdun
Süst etme kemân-ı i‘tikâdun

Müjgân-ı siyâhdan götür dil
Ol nâveng-i cân-sitâna mâil


Olsan nigerân-ı kadd ü kâmet
Kıl nîze-i hûn-feşâna rağbet

Ger zülf ile görmek istesen hâl
Gör hey’et-i nokta peyker-i dâl

Gönlün göz ü kaşa olsa meftûn
Gör dîde-i ayn ü ebru-yı nûn

Sen servsen olmagıl girân-bâr
Âzâd olagör ne kim giriftâr


Sen la‘lsen olmagıl sebük seng
Döndürme güneş görüp revân reng

Etme özüni habâb-mânend
Başunda olan hevâya hursend


Kim yohdurur ol hevâya bünyâd
Başun olur ol hevâda ber-bâd

Ser-germliğ etme şem‘-nisbet
Sûz-ı gam-ı aşk ile mürüvvet

Gör şem‘i nişe düşer belâya
Başındakiden geder fenâya


Zevk-ı dil ü dîde kılma âdet
Salma mey ü şâhide irâdet

Mahbûb ü mey ile besleyen cân
Sanma olur ehl-i akl ü îmân


Aklı mı olur müdâm mestün
Îmânı olur mı mey-perestün

Şi‘re heves etme kim yamandur
Yahşi deseler ana yalandur

Hâlâ kılagör kemâl hâsıl
Fevt etme kemâli gezme gâfil

Ey bâg-ı ümîdümün nihâli
Kılma bizi neng pâymâli


Mahbûb hem istesen kem olmaz
Biz kim senünüz sana gam olmaz

Vardur bu haşemde min kabîle
Her tâife içre min cemîle



Bir bir kılalum kamu sana arz
Yetsün yerine bize olan farz

Bir serv-i sehî-kad ü semen-ber
Tezvîcüne edelüm mukarrer

Ta‘yîn edelüm sana meh ü sâl
Sarf eyleyebildüğünce emvâl


Sen dutma hemîn tarîk-ı vahşet
Kat‘-ı neseb eyleme emânet

Bizden bu nasîhati kabûl et
Her lahza yeter bizi melûlet

Uşşâk sefâhetin kılup yâd
Bu şi‘ri ne hoş demiş bir üstâd

Gazel-i üstâd

Cân verme gam-ı aşka ki aşk âfet-i cândur
Aşk âfet-i cân olduğı meşhûr-ı cihândur

Sûd isteme sevdâ-yı gam-ı aşkda hergiz
Kim hâsıl-ı sevdâ-yı gam-ı aşk ziyandur

Her ebru-yı ham katlüne bir hancer-i hûn-rîz
Her zülf-i siyeh kasduna bir ef‘î yılandur


Yahşi görinür sûreti meh-veşlerün ammâ
Yahşi nazar etdükde ser-encâmı yamandur

Aşk içre azâb olduğın andan bilürem kim
Her kimse ki âşıkdur işi âh u figândur

Yâd etme kara gözlülerün merdüm-i çeşmin
Merdüm deyüp aldanma ki içdükleri kandur


Ger derse Fuzûlî ki güzellerde vefâ var
Aldanma ki şâir sözi elbette yalandur

Bu Mecnûnun nasîhat kabûl etmedüğidür ve Atasının derdi dermâna yetmedüğidür

Mecnûn ki eşitdi ol hitâbı
Verdi bu tarîk ile cevâbı

K’ey rûh-ı revânum ata ane
Kâm-ı dil ü cânum ata ane

Tahkîk edübem işüm hatâdur
Her ne desenüz mana revâdur


Âlûde-i reng-i dûd-ı âhem
Züll-i güneh ile rû-siyâhem

Men hem olubem bu işden âgâh
Ammâ ne deyem ne söyleyem âh


Yohdur bu işümde ihtiyârum
Zabtumda inân-ı iktidârum

Akl oldı zaîf ü aşk gâlib
Hâtır nigerân nigâr câzib


Dutdı ten ü cânumı gam-ı yâr
Gayri’l-mahbûbi leyse fi’d-dâr

Mende dahi nişe menliğ olsun
Mende meni isteyen ne bulsun


Takdîr çü beyledür ne tedbîr
Takdîri eder mi kimse tağyîr

Olsaydı mana neşât rûzî
İster mi idüm bu derd ü sûzı

Ger sıhhate kâdir olsa bîmâr
Derde özin eylemez giriftâr


Elverse gedâya pâdişâlığ
Sanman ki kılur dahi gedâlığ

Fıtratda ne hâlet olsa maksûm
Ref‘ olmaduğıdur emr-i ma‘lûm


İslâhuma eylemen teemmül
Kim gül tiken olmaz ü tiken gül

Keyfiyyet-i âb ü cevher-i hâk
Demek ola mı kabûl-i idrâk

Su sifleliğinden ayrılur mı
Od yandurabilmeyebilür mi

Ol gün ki rahimde kilk-i kudret
Îcâduma verdi zîb sûret


Doldurdı hevâ ile dimâğum
Sevdâ ile bağladı ayağum

Doldı bedenümdeki rek ü pûst
Başdan ayağa mahabbet-i dûst

Mülk eyledi gönlümi belâya
Vakf eyledi cânumı cefâya


Yoh mende bu hükmden tehallüf
Ol mülk ile vakfa bir tasarruf



Fuzuli
 

 

Related Topics

  Konu / Başlatan Yanıt Son İleti
0 Yanıt
677 Gösterim
Son İleti Ekim 04, 2018, 02:15:25 ÖS
Gönderen: Özgür Kız
0 Yanıt
780 Gösterim
Son İleti Ekim 04, 2018, 02:44:59 ÖS
Gönderen: Özgür Kız
0 Yanıt
653 Gösterim
Son İleti Ekim 04, 2018, 03:04:12 ÖS
Gönderen: Özgür Kız