Küçük kanatsız meleklerin
Kalbi deliniyor
Dökülüyor toprağa ortalığa
Sessiz çığlıklar
Gözlerden katran akıyor
Sözlerle insanlık yırtılıyor
Bir çocuk ağlıyor
Yaşı daha 1,5 tek hane
Annesi, babası yok
Hayalleri, düşleri yok
Yaşamın anlamını
Ölümü bilmiyor
Kırık bebeğinin saçlarını
Okşuyor
Tarağının dişleriyle
İnsanlık yok oluyor
Duygular, kelimeler kekeme
İnsanlığın mayası bozuk
Sıfat ağırlaşıyor omuzlarda
Vicdanlar, insanlık ayaklar altında
Yaşam ,hayat bin parça….
Bir çocuk ölüyor
Bir çiçek daldan kopuyor
Güneş batıyor
Akşamlar olmuyor
Her yer karanlık
Sessiz çığlıkla insanlık çatlıyor
Yok oluyor
etraf sessiz ,kimsesiz ve de kuru
bir çocuk ağlıyor
bir çocuk ölüyor