enin sahip olduğun mertebelerin derecesi yüce ve sana verilen nimetleri hakkıyla anlamak zordur.

Ey İslâm toplumu! Allah'ın ezelî bir lütfü olarak bizim yıkılmayan bir dayanağımız vardır, ne mutlu bizlere...
Allah bizleri, peygamberlerin en şereflisi olan Hz. Muhammed vasıtasıyla kendine itaata davet edince, biz de ümmetlerin en şereflisi olduk.
Arslanın kükreyişi, bir şeyden habersiz otlayan koyun sürüsünü ürküttüğü gibi, onun peygamberlik haberleri de Hz. Peygamber her savaşta düşmanla karşılaşmaktan geri kalmadı; öyle ki, mızrak ile (öldürülen düşmanlar),kasap kütüğünde doğranan ete benzedi.

Düşmanlar, karakuş ve kartalların (savaş meydanından) kapıp kaldırdığı et parçalarına özenircesine harpten kaçmak isterlerdi.

Senden önce herşey hayaldi, zandı,
Seninle rütbeler anlam kazandı;
Allah ile vuslat ne kutlu andı!

Kıskansa yeridir seni melekler,
Bildim neden döner böyle felekler...

Müjde müslümanlar, ne mutlu bize!
Hele bir bakınız tarihimize,
Gülümser sayfalar hep yüzümüze...

Bu muhteşem saray yıkılır sanma,
Fakat düşün, çalış, yılma, usanma!

Bizlere Allah'ı tanıtan sensin,
Ümmetine rahmet ve güvencesin
Bizi bizden daha fazla seversin...

Bu ne büyük şeref, ne kutlu nimet,
Ne şanlı Peygamber, ne şanslı ümmet!..

Aslanın duyunca kükreyişini,
Seyreyle sürünün titreyişini...
Birde Peygamberin, sen, gelişini

Duyan düşmanların halini düşün!
Artık kapanmıştır yolu dönüşün.

Harp değildi maksat, şirke son vermek,
Mazluma, âcize kolkanat germek;
Düşman için onu savaşta görmek

En feci ölümdü her bölüğünde,
Kıyılmaktı sanki et kütüğünde...

Mücahitler hamle yaptığı zaman,
Sığınacak delik arardı düşman.
Bir de kartalları görünce o an,

N'ola der, beni de bir kapıp kaldırsa,
Bir an için rahat nefes aldırsa...
KAAB BİN ZÜHEYR