Phil ve Rowena çiftinin çocuklarının (Freddie) doğumundan kısa bir süre sonra, Rowena'nın karnında ağrılar başladı. Önce doktorlar bunun doğuma bağlı olduğunu düşünerek, ağrı kesicilerle ağrıları geçiştirdiler. 6 ay sonra ağrılar dayanılmaz bir boyut aldığında, Rowena detaylı bir check-up yaptırdı. Check-up sonucu çift şok ediciydi, çünkü Rowena bağırsak kanseriydi.
Ve hikaye burada başladı...
Rowena kanserinin ölümcül olduğunu çok iyi biliyordu fakat yılmadı.(http://img-1.onedio.com/img/719/bound/2r0/52d95fb871a429fa3c00003d.jpg)
Pes etmek yerine, Rowena ve kocası Phil geleceğe umutla baktı.(http://img-2.onedio.com/img/719/bound/2r0/52d95fb871a429fa3c00003e.jpg)
Kanser tedavisine başlamadan önce Rowena yumurtalarının bir kısmını dondurdu. Çünkü tedavi sonrasında bir taşıyıcı anne vasıtasıyla tekrar çocuk sahibi olmak istiyorlardı.
(http://img-3.onedio.com/img/719/bound/2r0/52d95fb871a429fa3c00003f.jpg)
Yumurtalarını dondurdu çünkü zamanın ona neler getireceğini bilemiyordu. O yüzden her şeye hazırlıklı olmak istedi.
(http://img-0.onedio.com/img/719/bound/2r0/52d95fb871a429fa3c000040.jpg)
Doktorlar gittikçe yayılan kanseri durdurmak amacıyla Rowena'nın yumurtalıklarını, rahmini, bağırsaklarının ve midesinin de bir kısmını almak zorunda kaldı.
(http://img-1.onedio.com/img/719/bound/2r0/52d95fb871a429fa3c000041.jpg)
O sadece, Freddie ve Phil'le biraz daha fazla zaman geçirmek istedi. Bu yüzden daha kapsamlı bir tedaviyi reddetti.
(http://img-2.onedio.com/img/719/bound/2r0/52d95fb871a429fa3c000042.jpg)
Geçirdiği ameliyatlardan 4 ay sonra kanser ne yazıkki; karaciğerine, akciğerine ve leğen kemiğine kadar yayıldı. Artık onu kurtarmak tıbben çok ama çok zordu.
(http://img-3.onedio.com/img/719/bound/2r0/52d95fb871a429fa3c000043.jpg)
Kanserin vücudunun büyük bölümü kaplamasıyla yaşama umudu azalan Rowena, ölümünden sonraki süreci planlamaya başladı.
(http://img-0.onedio.com/img/719/bound/2r0/52d95fb871a429fa3c000044.jpg)
Aslında bunu hepimizin yapması gerekir.
Freddie'nin özel günleri için mektuplar yazdı. Ölmüş olsa bile hep çocuğunun yanında olmak istedi. Bu mektup oğlunun 18. doğum günü için.
(http://img-1.onedio.com/img/719/bound/2r0/52d95fb871a429fa3c000045.jpg)
Bu da oğlunun 21. yaş gününde ona verilmesi için hazırladığı mektup. Rowena 21 yaşında oğlunun nasıl görüneceğini hayal bile edemediğini söyledi.
(http://img-2.onedio.com/img/719/bound/2r0/52d95fb871a429fa3c000046.jpg)
Rowena'ya göre, Freddie bu kartları ve mektupları okuduğunda annesini hiç unutmayacaktı ve annesinin onu çok sevdiğini hep hatırlayacaktı.
(http://img-3.onedio.com/img/719/bound/2r0/52d95fb871a429fa3c000047.jpg)
Freddie'nin onu kutsallaştırmasını istemediği için mektuplarında mükemmel bir insan olmadığını söylemeyi de ihmal etmedi. Rowena'nın tek isteği annesinin onu çok sevdiğini bilmesiydi.
(http://img-0.onedio.com/img/719/bound/2r0/52d95fb871a429fa3c000048.jpg)
Rowenda vazgeçmedi, sayısız ameliyatlara ve kemoterapi seanslarına ailesiyle biraz daha fazla zaman geçirebilmek için mutlaka katılıyor.
(http://img-1.onedio.com/img/719/bound/2r0/52d95fb871a429fa3c000049.jpg)
Rowena'nın yapmak istediği tek şey, ailesiyle biraz daha fazla zaman geçirmek. Eşi ve çocuğunu ne kadar çok sevdiğini onların da anlamalarını istiyor.
(http://img-2.onedio.com/img/719/bound/2r0/52d95fb871a429fa3c00004a.jpg)
Rowena hala hayatta fakat çok sevdiği çocuğundan ayrı, hastanede kalıyor. Bu durum oğlunu da çok üzüyor. Rowena buna da bir çözüm bulmuş: Oğluna aldığı ayıcığın sihirli güçleri olduğunu, ne zaman kendini yalnız hissederse bu ayıyla konuşmasını ve annesinin de onu duyacağını, bu şekilde ne zaman oğlunun ona ihtiyacı olsa, bu ayıcık sayesinde onun yanına geleceğini söylemiş.
Hayat bazen çok adil olmasa bile, değerli bir şeydir. Rowena'nın ölümün eşiğindeyken yaptığı şeyler onun ne kadar güçlü bir insan olduğunu gösteriyor.
Ama hayatta mucizeler de var.
Umarız bir mucize olur, Rowena tekrar çok sevdiği ailesinin yanına döner ve bu mektuplar sadece tatlı bir anı olarak kalır. .
-birgün bir soru sorulmustu bana..
bir kelebek kadar ömrün olsa bunu nasil gecirirdin diye..
o kelebek olmadigimi bilemem..
belkide bugun son günümdür demistim..
bu hikaye bana bunu animsatti!hemdee fazlasiyla..-