Profesör derse girer ve:
"Çocuklar, size anlatacağım olayı dikkatlice dinlemenizi ve yorum yapmanızı istiyorum," der. Anlatmaya başlar:
"Hastamız ne konuşuyor ne de denileni anlıyor. Saatlerce anlaşılmaz şeyler geveliyor... Zaman ve kişi kavramı yok. Yalnız nasıl oluyorsa adı söylendiğinde tepki veriyor! Son altı aydır, onun yanındayım. Ne görünüşü için bir çaba sarfediyor, ne de bakım yapılırken yardımcı oluyor... Onu, hep başkaları besliyor, yıkıyor ve giydiriyor. Dişleri bile yok! Yiyeceklerinin püre haline getirilmesi gerekiyor. Gömleği, salyalarından dolayı sürekli leke içinde. Yürümüyor, uykusu düzensiz. Gece yarısı uyanıp, çığlıklarla herkesi uyandırıyor... Ama çoğu zaman mutlu ve sevecen. Fakat bazen ortada bir sebep yokken sinirleniyor. Biri gelip onu yatıştırana kadar feryat figan bağırıyor."
Profesör, sınıfa döner:
"Böyle birinin bakımını üstlenmek ister misiniz?" diye sorar.
Öğrenciler, hep bir ağızdan:
"Hayır" diye bağırır...
Profesör, bu işi büyük bir zevkle yaptığını onların da yapması gerektiğini söyleyince öğrenciler şaşırır. Daha sonra profesör, hastasının fotoğrafını sınıfta dolaştırmaya başlar. Fotoğraftaki, doktorun altı aylık kızıdır..