Zamansız bir ayrılığın provasına hazırlanıyor gönlüm.
Ne giysem yakışmıyor senden başka.
Dilime biraz ayrılık serpiyorum sen giderken tutulmasın diye.
Hüzün makamından bir şarkı seçiyorum.
Birlikte oturduğumuz masada fısıldadığımız aşk kelimeleri yerini zamansız vedaya bırakıyor.
Ne zaman gidiyorsun ?
Şuan tam hazırım ayrılığa, seviyorum ama olsun sen yine de git.
Tam da alışmışken sana sen bütün alışkanlıklarımı da alıp git.
Kıyıda köşede kalmasın tek bir zerren gözlerine dikkat düşmesin yatağıma.
Öyle ağlamaya falan gelemem zaten gidiyorsan sen değil ben gönderdiğim içindir.
Seviyorum ama olsun sen yine de git.
Hem böylesi ikimiz için daha iyi.
Biliyorum sen kolay atlatırsın bu sendromu, ben kaç serum takarım bilmiyorum damarlarıma.
Kaç gece sabahlarım hastane odalarında.
Sensizliği katıp önüme kaç volta atarım koridorlarda.
En iyisi sen git !
Olmadı bi hasta bakıcı tutarım kendime.
İlaçlarımı zamanında içirir bana belki ağzımda tutar yanımdaki vazonun toprağına gömerim.
Ne kadar geç atlatırsam o kadar iyidir belkide.
Hani öyle dönersin umudu biriktirmem kumbaramda.
Sen gidince her bir kiliti kırarım..
Açığa çıkarsın olur biter işte.
En iyisi sen git !
Seviyorum ama olsun yinede git.
Çalan telefonlara ben bakamam hasta taziyeleri falan bilirsin kalabalık olur başım.
Arayacaksın umudumun fişini çekerim olur biter.
Evin camlarına gazete kağıtları döşerim, yokum diye kapıya not asarım.
Arada bi sepet uzatırım bakkal ahmete eksik olan ne varsa doldurur içine.
En acısından bir adana söylerim üst mahallede ki lokantadan.
Midemi yakarım , tansiyonumu yükseltirim bazen de romatizmalarım tutar.
Sana doğru uzun bir yolculuğa çıkarım gece yarıları.
Yüzümü herkeslerden saklarım.
Kurulu bi düzenim olmaz, bildiğim bütün dillerde pankartlar asarım, duvarlara yazılar yazarım.
Zaman işte bir şekilde geçer.
Gittin mi ?
Ama ben hazır değildim..
Sadece bir provaydı.
GÖKHAN SARI