(http://umuthuzmeleri.files.wordpress.com/2009/03/dsfvgvxf.jpg)
Hz. Muhammed’in vefatından sonraki yıllardır. Bir akrabası Hz. Aişe’yi ziyaret eder. Hz. Aişe onun için bir sofra kurdurtur. Ve sonra dayanamayıp ağlamaya başlar. Akraba sebebini sorar. Hz. Aişe: “Ben doyuncaya kadar her yemek yediğimde ağlarım.” der. Akraba daha da meraklanıp, sorar:
Niçin?
Çünkü Allah’ın elçisi bütün ömrü boyunca doyuncaya kadar hiç yemedi. Sıkıntı içerisindeydi. Bir günde iki öğün yemedi. Ekmek yediği zaman hurma yemedi, hurma yediği zaman ekmek yemedi. Sürekli başkalarını kendine tercih ettiği için hep böyle yaşadı. Şimdi ise insanlar yediklerini eritmek için ilaç kullanıyor… Hz. Muhammed bütün ömrü boyunca kızartılmış bir koyunu hiç görmemiştir.
ÜÇ GÜNDÜR AÇIM
Üç gündür hiç bir şey yiyememiştir… Kızı Fatıma’ya giderek evinde yiyecek bir şeyler olup olmadığını sorar:
-Kızım! Sende yiyecek bir şey yok mudur? Ben çok açım.
Fatma:
-”Canım sana feda olsun, babacığım! Yemin ederim ki bende de size yedirecek bir şey yok.” diye cevaplar.
Bu sıra peygamberliğinin yanı sıra bir devletin başkanıdır…
Başka bir gün kızı Fatma yeni pişirdiği arpa ekmeğinden bir parça da Peygamber babasına götürür.
Hz. Muhammed kızına:
-”Vallahi kızım” der “Üç gündür baban bir şey yememiştir.” Bu sırada da devlet başkanıdır.