(https://fbcdn-sphotos-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/253102_213781571977279_100000363132478_689535_7294874_n.jpg)
Bir zamanlar yitip giden silik bir kadın enkaz yaratmıştı ardında.
Kaçmak isterken yakalandığı yağmura tutuldu.
Aşk uyandı bir FECR vakti.
.....
Gözlerin de gecenin zifirini taşıyan adama, fecr olmaya gelmişti .
Aşkın saltanatını sırtlanıp küçük avuçlarına yüklediği bir avuç dua ile gülümsedi.
Gülümserken, saç örgüsü hüzünler diziliyordu boğazına, vakit susarak konuşma vaktiydi.
Bir kêlamına muhtaçken adamın, dilsizliğine kemik arıyordu yalnız başına.
Kanadı kırık yarınlara kanatsız bırakıp gittiğini biliyordu.
Söylenecek ne çok şey vardı, ama susuyordu dil boyu...
Anlamsız affedilmeler ile yola çıkmıştı.
Azığı duaydı..
Ve bir kaç kêlam yapıştı onca susmadan sonra dudaklara..
Konuşkan gözlerime bakma dedi, yüreği titreyenlerdenim ben.
Özgürlüğümü bahiradan almışım, ama bu son dedi, son yürek çırpışım...
Kirpiğimden akan yaşlarımı tut, ölmesinler gözlerimin önünde..
Bir cinayete sebebiyet verme, sende benim gibi..
Karanlığının dervişliğine kabul eyle beni, hüzzam makamına fecr olmaya geldim.