BANA ŞAİR DEMEYİN...
Bana şair demeyin, ne anlarım şiirden
Edebiyat görmemiş, mürekkep yalamamış
İmgeleri hep saklı, yazamaz ki kibirden
Ne serbest nede hece, tarzında kalamamış
Katmış derdi içine, sayıklarken sinirden
Her gün bağrı yaralı, hülyaya dalamamış...
Bana şair demeyin, ne anlarım ayaktan
Yürüyemem düz yolda, yazamam hecelerim
Dinsiz imansız zaman, ne anlar ki dayaktan
Kalem düşer elimden, kan kusar gecelerim
Cümle alem bilmez ki, duyarlar hep kulaktan
Kalem küsmüş sayfaya, solmuş hep imgelerim...
Bana şair demeyin, kalbinizi kırarım
Çekmeyin üzerime, siyah olan geceyi
Sözüm olur kefenim, sol yanıma sararım
Azrail yolda tuzak yazmalı son heceyi
Asarım dertlerimi, sizden hesap sorarım
İlham kalmadı bende, kapadım pencereyi...
Bana şair demeyin, ben bilmem bu alemi
Sözüm geçmez öteye, ben unuttum kelamı
Ben şair değilim ki, kırdım işte kalemi
Soldu artık güllerim, kader yazdı belamı
Yazmaz oldu ellerim, güldürmem elalemi
Mezarımı kazmadan, okudular selamı...
POLAT_TEK
21.04.2014