BİR ŞİİR ÖLDÜ...
Bir şiir gördüm
Gecenin hüzün yanın da
İmgeleri yarı baygın
Tümceleri biraz asi
Karanlığa dörtnala koşan
Dünlerden kalma kefenler içinde...
Bir şiir karaladım
Sayfanın en uçurum yanına
Kalem ile ben başladık rulete
Masada mum ışığı dans ederken
Biz tetiğe dokunduk bile
Bugünden kalma an içinde...
Bir şiir yaktım
Mazimin en karanlık kuyusun da
Kalemi kurban ettim mülteci sayfalara
İçimde büyüyen şeytani alev
Geceye şiir doğuran ellerin katili oldu
Yarınlarıma küstüm kin ve nefret içinde...
Bir şiir öldü
Tozu alınmamış hayatın eşiğinde
Kurudu sayfalara düşen yağmurlar
Çatladı kalem tutan eller
İnsanlık ayaklar altında çaresiz
Kitapsız bir zamanın içinde...
Polat Tek
11.06.2014