(http://www.sohbettur.com/wp-content/uploads/2013/11/huzunlu-yalniz-kadin.jpg)
Anlatabilsem keşke içimden geçenleri bir bir. Yüreğimde kopan fırtınalardan başlasam. Ve iyiyim ben yalanlarımla devam etsem. Yediğim kazıkları döksem ortalığa. Uğruna ömrümü verdiğim ve yenildiğim savaşlarla tamamlasam itiraflarımı. Ne kadar yorgun olduğumu haykırsam keşke. Geceleri sessizce yorganı başıma çekip ağlayışlarımı gösterebilsem. Ha birde insanlara olan nefretimi tarif edebilsem keşke. Çiğnediğim sözleri saysam mesela. Kaç kere tükürdüğümü yalattı hayat söylesem. Sonra anlattıkça hafiflese dertlerim. Ve unutsam geçmişi. İnsanların kahpeliklerini. Sonra yepyeni bir ben olsam. Pes ettiğim yerden devam etsem hayata. İçten gülümsesem insanlara ? Olmaz mı ? Olmaz tabi.
Ne ben anlatabilirim içimdekileri. Ne de siz dinlersiniz beni.
Zaten anlattık diye düğümlenmedimi ipler ? İçten olduk diye gelmedi mi dertler ? En iyisimi susayım ben. İçimde kalıversin her şeyim. Duygusuz sansınlar beni yine eskisi gibi.alıntıdır