Şiir Fm | Şiirler | Şairler | Sesli Şiirler | Aşk Şiirleri | Fon Müzikleri | İbretlik Sesli Hikayeler
»»-(¯`v´¯)-» Web Ailem Dostuk Sevgi Forumları »»-(¯`v´¯)-» => ..:: Paylaşmak İstediklerim ::.. => Hikayeler & Öyküler => Konuyu başlatan: Kuskün Çiçek - Mayıs 30, 2017, 07:49:55 ÖÖ
-
(http://www.hisleraynasi.com.tr/uploads/17/1794-181134_1.jpg)
Evladının kalbine peygamber sevgisinin nasıl
yerleştiğini gören ve bundan etkilenerek
İslam’a sımsıkı sarılan
bir annenin, bizzat yaşadığı hatırasını kendi
ağzından dinleyelim.
Kızım Ayten on iki yaşındaydı. Bazı okul
çıkışlarında samimi olduğu iki arkadaşına ders
çalışmaya gidiyordu.
Bana pek söylemezdi, fakat biliyordum. Aileleri
dindardı. Bizimki de onlardan etkilenmişti;
namaz kılıyor,
wolkmende ilahiler dinliyor, Peygamber
Efendimizin hayatına dair kitaplar okuyordu.
Çoğu kez elinde okuduğu
kitaplarla uyuyakalıyordu. Öğrendiği bilgileri
davranışlarına yansıyor, zaman zaman bir
köşede buğulu gözlerle
salâvatlar okuyordu. Bunlar beni memnun
edecek yerde endişelendiriyordu. İtiraf edeyim
ki, o yaşta sevinçle
başörtü takan, sonra heyecanla namaz kılan
kızımı gördükçe rahatsız oluyordum. Otuz dört
yaşında olmama
rağmen kıldığım namazların sayısı maalesef
on’u geçmemişti. Belki de suçluluk
duygusundan olacak, kızıma
her fırsatta kızıyor, dini konulara yönelmemesi
için baskılar yapıyordum.
Bir gün kızım eve dönme saati epey geçtiği
halde hâlâ gelmemişti. Cep telefonu da
kapalıydı. Pencereden
pencereye koşuyorum. “Allahım, neredeyse
çıldıracağım.” Oysa Ayten, benim ne kadar
evhamlı olduğumu
bilir, geçikmemeye gayret ederdi. Aklıma her
türlü olumsuzluk geliyordu. Sonunda eşimle
birlikte karakola
gitmeye karar vermiştik ki, kapı çalındı.
Yürüdüm mü, uçtum mu bilmiyorum.
Sinirlerim ayaklanmış endişem
yerini öfkeye bırakmıştı. Sanki az önce başına
bir şey geldi diye daralan ben değilmişim gibi
ceza vermeye
hazırlanıyordum.
Bu duygular içinde kapıyı açtım.
Ayten elinde çok güzel, kırmızı bir gülle
boynunu hafif bükmüş öylece duruyordu.
Kızacağımı düşünerek o
günkü harçlığıyla kırmızı bir gül almıştı. Ben
daha bir şey demeden mahçup bir sesle
konuştu:
“Anneciğim biliyorum geciktim ve sizi merak
ettirdim. Ne desen haklısın. Bu gülü senin için
aldım, sıradan bir
çiçek gözüyle bakma olur mu anneciğim, o
peygamber efendimizin kokusunu taşıyormuş.
Bu gün öğrendim.
Lütfen anneciğim, gül kokulu peygamberimizin
hatırına beni bağışla.”
Ağzıma kadar öfke dolan ben ne diyeceğimi
şaşırdım. “Peygamber hatırı için” diyordu
yavrum. Gözlerindeki
sevgi, sözlerinden süzülen samimiyet adeta
içimi yaktı. Benim otuz dört yaşında
kavrayamadığım sevgiyi o,
on iki yaşında çoktan yüreğinin en mutena
köşesine yerleştirmişti. Bir tuhaf oldum, akan
sular durdu sanki.
Bütün sinirim sabun köpüğü gibi eridi gitti.
Tek kelime etmeden ağlayarak kızıma
sarıldım. O da ağlıyordu.
Gülü salonumuzun en güzel köşesine koyduk.
Ayten, gülü bir sevgiliye bakar gibi izlerken
tatlı bir sesle
salâvat okuyordu. Vakit geç olmuştu. Uyumak
için odalarımıza çekildik.
Gecenin bir yarısı kızımın sesiyle fırladık
yatağımızdan. Odamızın kapısına vuruyor,
heyecanla bağırıyordu:
“Anneciğim ne olur kalkın, peygamberimizin
kokusu var salonda. Belki de bizi ziyarete
geldi lütfen gelin!”
Kocam bana, ben ona uyku sersemliğiyle ne
olduğunu anlamaya çalışarak kalktık. Acaba
Ayten gündüz
yaşadıklarından etkilenip rüya mı görmüştü?
Salona girdiğimizde gülün bulunduğu köşeden
o güne kadar
koklamadığım ve size tarif edemeyeceğim son
derece güzel bir koku yayılıyordu. Güle
yaklaştıkça kokunun
arttığını fark ediyorduk. Tek kelimeyle
şaşkındık. Hele kocam adeta kendinden
geçmiş, olduğu yere
çöküvermişti. Kızımın Peygamberimize olan
büyük sevgisini o zaman çok daha iyi
anladım. Ona müdahale
ettiğim için öyle pişman olmuştum ki
anlatamam. Bütün zerrelerimden gelen derin
bir nedametle tövbe ettim.
O gece sabaha kadar emsalsiz kokunun
doldurduğu salonda üçümüz gözyaşları içinde
namaz kıldık, salâvat
getirdik. Kızımın Peygamberimize olan derin
sevgisi o gece bize gerçek anlamda Müslüman
kimliğimizi
buldurmuştu. Şimdi bu kimliğimize layık
olmak için gayret ediyoruz. Rabbim herkese bu duyguyu yaşatsın…”
-
eys