Geçmiş, neleri götürdü kim bilir senden. Sevdiklerinin gidişini izledin gözlerinin önünde, çaresizce. Biliyorum, hiç istemezdin böyle olsun, ama zamanı gelmişti. Her oluşun bir yok oluşu olduğu gibi. Böyle büyüdün belki de. Yavaş yavaş kapatmayı öğrendin kalbinin kapılarını kendine. Hayat yordukça güçlendirdi seni, bir o kadar unuttun kendini. Kimi yolu yarıladı seninle, ama yoruldu zamanla. Vazgeçti beraber yürümekten aynı yolda. Kendi kadar sevmedi belki da… Sevseydi, ölüme rağmen kalırdı yanında. Hiç kabullenemedin dimi? Bir yanın hep ona ait sandın. Anla artık, yanıldın. Biraz daha kapattın kalbinin kapılarını kendine. Geçmiş incitti seni, mutlu ettiği gibi. Her kırgınlığı içine attın. Gözyaşların zehir gibi birikti içinde. Zehrin öfken oldu, acımasızlaştın. Herkesten önce kendine karşı acımasızdın, bunu hiç anlamadın. Çünkü, kalbin herkesten önce kendine kapalıydı. Geçmişi geçmişte bırak. Bırak hatıralarda kalsın. Gitmek isteyenler çekip gitti. Geçmişi geleceğe taşıyamazsın. Geleceği geçmişte yaşayamazsın.
Gelecek, belirsiz ve sen umutlusun. Haklısın da umut etmekte. Hayallerin var, uykusuz gecelerin var geleceği düşleyen. Meçhul bir zamanı bekliyorsun. Beklemek yorucu bir iş sen de biliyorsun. Kim olacak yanında? Kim tutacak yüreğinden? Kim bakmaya kıyamayacak gözlerine? Ya sen? Sen açacak mısın kalbinin kapılarını korkusuzca? Bu kendini terk etmişliğe bir son verecek misin? Tutacak mısın karanlıkta bıraktığın o kimsesiz çocuğun ellerini? Çok mu zor? Bu kadar mı vazgeçtin kendinden? Ya geç kalırsan? Üzülmeyecek misin yıllar sonra kendine yaptığın haksızlığa?
Şimdi, işte bu yüzden, en kıymetli andır. Şimdi; geçmiş bitmiştir, gelecek muammadır. Şimdi varsın öyle değil mi? Geçmişte yok oldun, gelecekte var olmayabilirsin. Bak dışarıda pırıl pırıl taze bahar havası.. Ama sen kaçıyorsun, çok yazık. Yaşamın tüm heyecanı sarmış mevsimi. Tıpkı senin içine hapsettiğin duygular gibi. Ama mevsim daha delikanlı senden. Doya doya yaşıyor içinde ne varsa. Çünkü, şimdi tam zamanı. Yapmazsa geç kalacak. Bu anı bir daha yakalayamayacak. Ya sen? Kalbini hapsettiğin yerden çıkarıyor musun? Kim için, ne için kilitli tutuyorsun? İncinmekten mi korkuyorsun, incitmekten mi? Sevmekten mi sevilmekten mi? Hayat belirsiz bir yol, sürprizlerle dolu. Kaçırıyor musun yoksa kendinden kaçarken? Elini hiç bırakmayan biri var mı şimdi yanında? Bana ellerini anlat.. Kime uzatmaktan korkuyorsun elini? Bir kalp kapalı kapılar ardında, bir ömür yetim bırakılmış bir kalbin içinde çırpınıyor. Ve sen buna yaşamak diyorsun. Bir daha düşün. Kendini kandırmıyor musun? Ne istiyorsun şimdi? Kalbin kırıyor mu esaret zincirini? Dün bitti, yarın olmayabilir. Şimdi varsın, o halde sev sevebildiğin kadar.. Sarıl hayata..Şimdi yaşamanın tam vakti.