Karşılıklı sevginin Leyla’larda Mecnun’larda kaldığını
anlamak için karşılıksız sevgi yaşamak gerekiyormuş.
Birini sevmenin delice bir aşkla bağlanmanın
güzelliğini yaşamak için hazan mevsimine
gelmek olduğunu bilmiyordum.
Meğer hayatta ne çok şey kaçırmışım...
Aşkın insanı büyüttüğünü olgunlaştırdığını da öğrendim artık.
Bu yaşıma kadar kimse öğretmedi
bana aşkın karşılıksız olduğunu,
sadece gönülden sevenin bu acıyla kavrulacağını,
sevilenin ise sevildiğini bilmeyeceğini...
Yine teşekkür ederim sana karşılıksız aşkım!!!
Bana hayatta öğretilmeyenleri öğrettin.
Hiç kimseye hissetmediklerimi hissetdirdin.
Hiç kimse için yapamayacaklarımı yaptım.
Pişman mıyım?
Hayır hiç pişman olmadım ve aşkını sonsuzluğuma
saklarken bile mutluydum.
Hayatımın son basamaklarında bana böyle bir aşkı yaşattın.
Seni sevmeme izin verdiğin için teşekkür ederim
Aşkım…
Sevgiliye bu kadar serzeniş çok görülmez umarım.
Evet yaşadım gördüm öğrendim.
Sevgi ve aşk sadece tek kişi tarafından yaşanabiliniyor.
Aşkın karşılığı yok.
Bazı insanlar sadece sevmeyi bilir,karşısındaki
sever mi sevmez mi hiç düşünmeden sever.
Hep bekler sevecek diye ve sonunda görür ki
sizi kırmamak adına hatır için kendini zorlayarak
karşılık verme çabasındadır.
Oysa ki herkes duygularında özgürdür ve
kimse kimseyi zorla sevemez.
Kırgınlık olmaz aşkta. gerçekten aşkını yüreğinde
hissediyorsan bırakacaksın sevgiliyi özgürce
kanat çırpsın ve nerede kiminle mutluysa
Tadına vararak yaşasın...
O’nun mutluluğunu uzaktan seyrederek yaralarını
sarmayı da öğrenmek gerekir...
Aşk yalnızlığı kabullenmektir...
Aşkın denklemi çözümsüz.
Alışmak gerek sadece sevmeye.
Sevilmeyi tatmadan da yaşamayı öğrenebilir insan.
Ama birini sevmeyi birine sımsıkı
bağlanmayı mutlaka yaşamalı.
İşte o zaman hayatta bir yanlışlık olur...