Körebe oynadığım sarnıçta,
Gök kubbenin de şavkına münhasır,
Deme kaygımdan uzak denden çektiğim
Dün mizaçlı ikbalim:
Yine pek bir pejmürde aklımın yarımadası
Kurtarılmayı bekleyen lahitinde
O şaibeli şarkı.
Kinin de meşrebin de kayda değer uzağında,
Sarmalında hidayetin artık hangi ara duraksa:
Belki de bir sevi dilinden yoksun
Belki de ertelemeyi maharet bildiğim
Ellerinde yarın mizaçlı güftelerin
Sonralarıma şerh düştüğüm
Kayıp bir şiirin de naif seyri
Yine akıl dışı
Ve zorba bir ahkâm ve yine
Sıra dışı
Baştan ayağa pejmürde
İçimde ne ise şakıyan.
Bir söyleyip bir susmayı bilmeden
Akıl dışı serenadında gök kubbenin
Her sağanağı yine rahmet bilen
Demenin de ötesi kavuşmak aşkına
Gök mizaçlı yüreğin de kapılıp ihtişamına
Ve ben- merkezli sirayetin yetim düşmüş
Hangi imgesiyse satır başı.
Durduk yere yazmak ne haddime, demenin de bedeli
Olsa olsa hele ki;
Sağ gösterip solda yamulmuş bin bir hece,
Senden ayrı senden gayrı
Bir de iflah olmaz bir aşkın pençesinde iken
Yine gömdüklerime layık gördüğüm
Mezar taşı.
Sanrılardan geçtim madem
Kıblemde hep mi hüzün hep mi sitem?
Diyen kargacık burgacık bir şiir müsveddesi
Sanırım dibi yanmış bir de kafiye özentisi
Dış mihraklı bir hikâyeden çıkıp da yola
Derlediğim, dertlendiğim
Dümdüz yassı ada misali
Edindiğim her izlenim;
Yine kıvancın mercii,
Yine göklerin kıskandıran miri
Hangi kuvvetse
Yine gönlün de refahına,
Ferahına katık sayısız surede
Dilim döndüğünce
Ettiğim her duayı kabul görse keşke.
Yine İlahi Gücün tutanağında bir mazlum,
Satırları kalıp,
Hayatı da yargı ile dolu
Hele ki içli dışlı sevgi denen basireti bağlanmış olmaktan
Çok öte
Sevmeyi şiar edindiğim
Şu savunmanın kendimce bir lehçede
Büyüttüğüm çocuklarım kadar da kutsalım.
Yine dingin ruhun özlemi,
Yine bilinmezin de neferi
Benden ziyade bize uzanan,
Senden ziyade sizli bizli öğeleri katık yapıp da ömre
Sonramı uyuttuğum sarmalında;
Kalbimi avuttuğum derdin de kabzasına
Attığım sayısız çentik;
Gönülden gönle sunumu hangi şiirse
Yine dilimde ölümüne sevda;
Zamandan ve mekândan ayrı düşmüş
Şahsına münhasır;
Uyutulduğu ve unutulduğu zahir
Hele ki deminde özlemin
Bir de kıvancında rahmetin
Ölümüne dertli
Sevdikçe bulduğum da tek teselli
Yine yürek pazarında
Düşmüşken yolum umut tezgâhına…
Unutmalı demektense uyuttuğum
Onca hece
Hele ki debdebeli aşklardan çıkıp yola
Varmayı unuttuğum o kayıp mecra.
Gülüm Çamlısoy (Gülüm Çamlısoy)