Birgün uzak diyarlarda çok güzel bir kız yaşarmış. Evlenme çağı gelmiş fakat ona gönül veren kimseyi beğenmiyormuş. Sonunda yerli halk ülkenin en yakışıklı ve gururlu delikanlısını getirmiş ve kızla tanıştırmış, delikanlı kızı görür görmez aşık oluvermiş fakat kız ona bile burun kıvırmış ve delikanlı buna dayanamayıp ülkeyi terk etmiş. Yıllar sonra yolu yine kızı gördüğü yere düşmüş ve kendisini beğenmeyen kızın kimi beğenip evlendiğini merak etmiş. Evini öğrenip kapının önünde evden kocasının çıkmasını beklemiş. Bir süre sonra evden alçak boylu topal ve sarhoş bir o kadarda çirkin biri içeriye doğru bağıra çağıra sokağa çıkıp evden uzaklaşmış, bizim delikanlı o kadar sinirlenmiş ki hemen kapıya doğru gidip yumruklamaya başlamış kapıyı her zaman ki güzelliğiyle kız açmış ve ilk görüşte tanımış beğenmediği yakışıklıyı.
Delikanlı kıza hiddetle: Bu adam içinmi beni beğenmedin, diye bağırmış.
Kız sakin bir biçimde: Benimle arka bahçeye kadar gelebilirmisin, demiş.
Arka bahçeye gittiklerinde çok güzel güllerle dolu bir bahçe görünmüş. Başında kız; Ben bahçenin sonuna gidiyorum bu bahçede ki en güzel gülü bana getireceksin fakat asla geri adım atmayacaksın
ve sadece bir gül koparacaksın, demiş çocuğa.
Delikanlı bir iki adım atmış ki üzeri su damlacıklarıyla dolu bir gül görmüş, tam koparıyormuş ki bir adım sonra daha tomurcuk halinde kıpkırmızı bir gül, doğru ona doğru yönelmiş fakat tam koparacakken biraz ileride hayatında gördüğü en güzel gül bütün ihtişamıyla orada duruyor ve kendi kendine biraz ileride kesinlikle daha güzeli vardır diye düşünüp adımlarını atmaya başlamış. Fakat birde ne görsün güller yavaş yavaş kuru ve boynu bükükleşmeye başlamış. Çocuk ilk gördüğü güller gibi bir gülün mutlaka olabileceğini düşünüp bahçenin sonuna doğru yaklaşmış artık kıza sadece bir iki adım kalmış ve çocuk bahçenin sonunda kuru ve artık gül denemeyecek kadar kötü bir gül alıp kıza utanarak uzatmış ve kız çocuğa: İşte benim yıllar önce düştüğüm hata bu demiş...
(http://img88.imageshack.us/img88/928/line060th4.gif)