Dinle ey ehl-i gaflet! . Ne diyor, dağlar, taşlar?
Kur’ân’ın sahibi var, beyhude bu savaşlar,
Eğildi.. eğilecek.. O’na en mağrur başlar;
Yakında göreceksin, her cürmünü defterde,
Kur’ân’a harp açanın, vay haline mahşerde..
Dinle ey ehl-i cinnet! . Bindörtyüz yıldan beri;
Gördü geçti, bu kervan, senin gibi kimleri..
Kahhar olan Rabb’imiz, görmez mi zâlimleri;
Kalacak sanma sakın, mazlumun âhı yerde,
Kur’ân’a harp açanın, vay haline mahşerde…
Dinle ey ehl-i şiddet! . Bu zorbalık boşuna,
Git de sor Ebrehe’yi, o ebâbil kuşuna.
Hakk, nûrunu tamamlar, gitmese de hoşuna;
Yaklaşıyor kıyâmet, bu oynanan son perde,
Kur’ân’a harp açanın, vay haline mahşerde….
(2000)
Cengiz Numanoğlu