İstemem dünyanın, tâcı tahtını;
Muradım; almaktır kul berâtını.
Affınla tanıdım, Yüce Zâtını;
Sen ki; bağışlarsın, Rabb’im diyeni,
Mahşerde Kur’ân’la haşreyle beni...
Ne kadar vursam da, nefsimi taşa,
Sabrını vermezsen, çıkamam başa.
Sen affetmedikçe, ibâdet boşa,
Bilirim… Seversin, Sen de seveni;
Mahşerde Kur’ân’la haşreyle beni...
Neyleyim, Zâtından başka sırdaşı,
Lûtfuna kör bakan, gözdeki yaşı.
Neyleyim, aşkınla eğilmez başı;
Sonsuz rahmetinle tanıdım Seni;
Mahşerde Kur’ân’la haşreyle beni...
Senden geldim, yine dönüşüm Sana,
Şükrümü kabul et, verdiğin cana.
Dünyalar bir yana, rızân bir yana;
Yüce Kur’ân’ınla tanıdım Seni;
Yâ Rabbi… O’nunla haşreyle beni...
ÂMİN
(2002)
Cengiz Numanoğlu