(Şeytan ki; hem süsler, hem inandırır,
İşte insanları böyle kandırır…)
Oruç zor gelmezdi, günler kısalsa,
Namaz da kılardık, vaktimiz olsa,
İbâdet kolaydı, iş bize kalsa;
Nasıl olsa Allah affeder bizi;
Ölmeden ederiz, biz tövbemizi.
Her evde, bir Kur'ân, vardır ya rafta,
Mutlaka alınır, tozu her hafta,
Ayrıca.. Duvarda arapça yafta;
Nasıl olsa Allah affeder bizi;
Her yıl göndeririz mevlidimizi…
Lâkin.. Zekât işi, biraz karışık,
Nefsimiz, fitreyle daha barışık.
Fakir, fakirliğe zaten alışık;
Nasıl olsa Allah, affeder bizi;
Kurbanda verdik ya etlerimizi…
Medeniyet; hoşgörüdür inan ki,
Günde bir kadehten, ne çıkar sanki?
Etrafta, o kadar günahkâr var ki;
Nasıl olsa Allah, affeder bizi;
Daha dün kutladık kandilimizi.
Gör ki; insan eli, Merih'e değmiş,
Güneş de, sırada beklemekteymiş.
Artık, bu devirde 'tesettür' neymiş?
Nasıl olsa Allah, affeder bizi;
Çünkü; yalnız bizde, kalbin temizi…
Ulusal onuru, yaymaksa maksat;
Güzellik yarışı, ne büyük fırsat.
Ah! Şu 'bağnazlar'da, olmasa fesat;
Nasıl olsa Allah, affeder bizi;
Görüyor.. Bu millî gayretimizi…
Karamsar düşünmek, ne kötü bir huy,
Zaman sana uymaz.. Sen zamana uy!
Bak.. 'Vız gelir' diyen, şarkıları duy;
Nasıl olsa Allah, affeder bizi;
Az sonra görürüz(!) cennetimizi...
Zaman seli hızla, haşre akarken,
O, berzâh kapısı, bu kadar darken;
İnsanda bu ilim, bu akıl varken;
Affı, azâbından fazladır diye,
Allah'a bu isyân, hayret ki niye?
(1995)
Cengiz Numanoğlu