Ömür boyu saklandık suçlu gibi köhnede
Talihe kafa tutup inatçı olamadık.
Yaşamak üstadlıktı ömür denen sahnede
Figüranlığı seçtik sanatçı olamadık.
Ne kulisimiz oldu, ne de sahne arkamız
Tüm içtenliğimizle gördü seyirci bizi
Saflığımızdı zaten assolistten farkımız
Yuhaladı, darp etti, yordu seyirci bizi...
Terkedilmiş koltuklar alkış tutarken bize
Sıkıntımız değildi tezahürat ve para
Sen vardın ve ben vardım... Gerisi sığmaz söze
Kabuk tutmuştu zaten içimizdeki yara.
Farzet ki bir turneydi gala gecesindeydik
Hakkını helâl ettin, mikrofon ağlamadı!
Felek kıskandı belki aşkın yücesindeydik
Bize başka bir hayat fırsatı sağlamadı!
Bu şarkı jübilemdir...Artık sen yok, şarkı yok
Ardımdan lânet etsin keman, bağlama, gitar.
Vokalsiz şarkıların iniltiden farkı yok
Ve son kez susuyorum. Beni artık kim tutar?
İndirin perdeleri neonları söndürün
Tek kişilik müzikâl bozar beni affedin.
Gücünüz yettiğince dilinizi dündürün
İster alkış koparın, isterseniz küfredin!..
Ali ERDİNÇ