Gece... Ankara’ya ilk kar düşüyor
Düşünüyorum; bir efkar düşüyor
İnsan insanlıktan istifa etmiş
Ayaklar altına vakar düşüyor
Kardeş kardeşi boğazlıyor birden
Ahiret tarlasına nar düşüyor
Dünyaya ölüm kusuyor namlular
Baba, oğul, evli, bekar düşüyor
Gör ki artık dünya tekin değildir
En emin tuzağa Sezar düşüyor
Feleğin vurduğu bahtsıza hüzün
Ve neden mazluma hep zar düşüyor?
Doyduğum yerlerin yabancısıyım
Yadıma doğduğum diyar düşüyor
Bilmem bu dünyayı nasıl satmalı
Nefisle ticarette kâr düşüyor
Bedava versem mi ahiret için
O zaman dünyevi çıkar düşüyor
Çeviriyorum yüzümü insandan
Aklıma birden nazlı yar düşüyor
Ben de insanım diyor sessizce
Ve o an kalbime bir har düşüyor
Hayalimde canlanıyor buseler
Heyhat! Kızarmaz yüzüm, ar düşüyor
Titretir dünyayı aşkın ateşi
Tahtı devrilip kral, çar düşüyor
"Ben ağayım ben paşayım diyenler"
Sığınacak gönüle dar düşüyor
Meyledip kalınca dünya malına
Uyan diye şiddetli azar düşüyor
KAÇ KERE PAY ETTİK DÜNYA VARINI
HERKESE EN ÇOK BİR MEZAR DÜŞÜYOR
Ve başında tek dikili ağacım
Kurumuş dalına rüzgar düşüyor
Silkin! Uyan artık hab-ı dünyadan
Üstüne ilahi nazar düşüyor
Gece... Ankara’ya ilk kar düşüyor
Düşünüyorum; bir efkar düşüyor
Aslan AVŞARBEY