Çekip gittiğin gün o sıcak yazda
Yanacak bir gönül koydun ayazda
Dokunsa ellerin belki yakmaz da
Göz göze gelince çarpılıyorum
Ne dünya arzusu ne kaldı gurur
Her baktığım yerde bir anı durur
Felek değneğini ruhuma vurur
Tozlu kilim misal çırpılıyorum
Bir gonca gül gibi umutla dolup
Hazanda açarım baharda solup
Sonra köygöçüren tohumu olup
Çorak tarlalara serpiliyorum
Dünyanın yükünü taşıyor gibi
Bu yükle dağları aşıyor gibi
Bir ölü bedende yaşıyor gibi
Ömrümü sessizce törpülüyorum
Mülkî der gidenler dönmüyor asla
Hâlim daha beter düne kıyasla
Zaman dedikleri paslı makasla
Ucumdan kıyımdan kırpılıyorum
(Aslan Avşarbey)