Bu yurdun evladı yedi göbekten
Avşar’ız, Türkmen’iz, Yörükleriz biz
Herkese bir kaşık düşmez tabaktan
Karnı aç, ciğeri körükleriz biz
Bize dağlar saray; saraysa kafes
Özgür değil isek tıkanır nefes
Malına mülküne etmeyiz heves
Bir köşede duran buruklarız biz
Sizler tıkınırken gözümüz bakar
Karnımız guruldar, ağzımız kokar
Sert bir poyraz değse hepimiz’ yıkar
Kuvvetsiz, çelimsiz, cırıklarız biz
Felek bu; aslanı ite ezdirir
Bitmez hevesleri candan bezdirir
Canı ister ise giyer gezdirir
Zengin ayağında çarıklarız biz
Dilimiz yatkındır ağıt, koşmaya
Vatan millet sözü yeter coşmaya
Her seyyahın gücü yetmez aşmaya
Başı kar boranlı doruklarız biz
Ne çok anlarız biz, ne çok biliriz
Sizleri doyurur biz aç kalırız
Olmadık zamanda akla geliriz
Aşerince yenen erikleriz biz
Bekleriz ki dünya arınır diye
Süründüren bir gün sürünür diye
Çekinir, gülmeyiz görünür diye
Dişi ya dökük ya çürükleriz biz
Biz Anadolu’nun kavruk insanı
Ne göze batarlar, ne olur sanı
Mülki; bir meçhule sürürüz canı
Umudu, hevesi kırıklarız biz
Aslan AVŞARBEY