Bu aşk beni benden etti,
Her dem verdi sızı bana.
Şu dünyayı zindan etti
Bir Nemrut’un kızı bana.
Bir gün candan güldürmedi
Süründürdü, öldürmedi
Doya doya çaldırmadı
Gönlümdeki sazı bana.
Yüreğini taş eyledi
Gözlerimi yaş eyledi
Baharları kış eyledi
Göstermedi yazı bana.
Ben ağladım, kendi güldü
Ömrümü ikiye böldü
Aslan payı onun oldu
Lütfeyledi azı bana.
Süslenirdi güller ile
Söyleşirdi diller ile
Zevk sefası eller ile
Miras kaldı nazı bana.
Emreyledi: “Sürgün olsun!”
“Elem, keder her gün olsun!”
Şu dünyada bir gün olsun
Tattırmadı hazzı bana.
Yaraladı sözler ile
Yaktı beni közler ile
Ceylan gibi gözler ile
Nazar etti bazı bana.
Görmek için can atardım
Günü geceye katardım
Her gün kapıda yatardım
Olsa idi razı bana.
Âşıkların ilkiyim ben
Namı diğer Mülkî’yim ben
Sanki hırsız tilkiyim ben
Sağ yoldurdu kazı bana.
Aslan AVŞARBEY