Gözlerin…
Kahverengi gözlerin…
İki göz… dört mevsim eder bende…
Bölmüşler ya mevsimleri aylara üçer üçer
Oysa gözlerinden bir günde dört mevsim geçer...
Mesela, her sabah bahardır, her öğlen yaz,
Her akşam yaza veda olsun ve her gece kış...
İşte öylece…
Her mevsim gözlerindedir nakış nakış
Bu yüzden benim için her mevsim senden bir bakış...
Sırayla gitmez gözlerinde mevsimler
Bazen bahar bir gün sürer, ardından kar yağar
Bazen bir yıllık kışı bir bakışın yaz eder...
Bilirim bakışından hangi mevsimdeyiz
Bilirim o gün hayatın neresindeyiz
Dökülmüşse kahverengi gözlerine hüzün
Belli, vakti gelmiş demektir güzün...
Gözlerine yüklenince bulutlar yağmur öncesi gibi
Nemiyle dizlerim değil yüreğim sızlar
Ağlamaktan kurumuşsa gözlerin
Kurak geçecek demektir o yılki yazlar
…
Neler yok ki bakmasını bilene…
Gözlerinde şubatlar, temmuzlar, eylüller, nisanlar
Bilmediklerinden aşk için baharı bekler insanlar...
Oysa iki göz… dört mevsim eder sende …
....
Mevsimleri neyse de,
Gözlerini sevdiğimi bilsinler...
Zira benim için gözlerinde mevsimler.
Aslan AVŞARBEY