Görmeden tan yerine düşen ışığı daha
Yumduk gözlerimizi, uçtuk meçhul sabaha
Zannettik doğar güneş, erişiriz felaha
Heyhat!.. Evdeki hesap uymadı hiç çarşıya
Istırapla, çileyle kaldık karşı karşıya.
Bilmedik ki, zamansız açan çiçekler solar
Ufuk görünmüyorken gönle takmadık yular
Ah güzelim! Çare yok, durulmaz artık sular
İşte acı reçete: Taş basmak bağrımıza…
Feryat etme boşuna, ses gelmez çağrımıza.
Ben taç yaptım çileyi aşkımızın başına
Neşe maskesi taktım gözlerimin yaşına
Müebbet hapis verdim kızdım gönül kuşuna
Kaderin kucağına atıverdim kendimi
Tozpembeye boyadım kömürleşmiş rengimi.
Ekmeğimiz kor olsa; yaksa, kavursa çile
Gösterme aşkımızı, hatta kendine bile!
Pırıl pırıl duygular n’olur düşmesin dile
Bilinmesin sırrımız, kalsın altın kafeste
Açılmadan kapısı, son bulsun son nefeste.
Ağustos - 2001
Cemal Gören