Sevgi peşinde koşan, sevgiye aç yolcuydum
Tutarak ellerimden bir gülistana koydun
Çoraklaşmış gönlümün hayat iksiri suydun
Beni mi kurban seçtin, bunca insan içinden?
Ayrılmaz sevgiliyiz hatıralarınla ben.
Ellerin ellerimde, cenneti düşlemiştik
Aşkın ipliği ile nakışlar işlemiştik
“Ölüm ayırmadıkça ayrılmayız!” demiştik
Ahde vefasızlığı nasıl beklerdim senden
Ayrılmaz sevgiliyiz hatıralarınla ben.
Bilgilerin hasıdır “ahde vefa”yı bilmek
Vefasızlık izini mümkün olmuyor silmek?
Belki de son demlerim, geçti boynuma ilmek
Korusun Rabbim seni her dertten, her kederden
Ayrılmaz sevgiliyiz hatıralarınla ben.
Sen yüzüme güldükçe, güller açardı bende
Meleğin muhabbeti, sevgisi vardı sende
Kavruluyorum şimdi, yanıyorum sayende
Diyorum: Görebilsem can bedenden gitmeden
Ayrılmaz sevgiliyiz hatıralarınla ben.
Ne veda, ne de bir söz... Böyle kaçmak olur mu?
Yemyeşil aşkımıza ateş saçmak olur mu?
Sevgiye, muhabbete savaş açmak olur mu?
Nefret ettirdin aşktan, bıktırdın kaderimden!
Ayrılmaz sevgiliyiz hatıralarınla ben.
Bekledim hep ümitle, belki dönersin diye
Dedim, sorar kendine: “Bu vefasızlık niye?”
Değişilmez hiçbir şey, bir damlacık sevgiye
Sevgi ummanı idin, taşar idin eskiden
Ayrılmaz sevgiliyiz hatıralarınla ben.
Özledim, o ceylanca bakışını özledim
Özledim, gözlerinin yakışını özledim
İçerime sıcacık akışını özledim
Korkuyorum bir tanem, sildin diye defterden
Ayrılmaz sevgiliyiz hatıralarınla ben.
O güler yüz, tatlı dil nasıl olur ki yalan!
Bir büyük hırsızsın sen, tüm hayatımı çalan!
Bıraktığın üç şey var şimdi elimde kalan;
Bir kirpik, bir tutam saç ve bir mendil… İşte sen!
Ayrılmaz sevgiliyiz hatıralarınla ben.
Ben sana gülüm derdim, sense bana bülbülüm
Bülbülün son nefeste, doğradın dilim dilim!
Bitmek üzere ateş, seni bekliyor külüm!
Bir tek kıvılcım kaldı, gecikmeden dönersen
Ayrılmaz sevgiliyiz hatıralarınla ben.
Haziran - l999
Cemal Gören