Yalnızım
İçimde yalnızlığın derin sessizliği
Resimlere bakıyorum boş odamda
Mutluluğu arıyorum bir kaç fotoğraf karesinde
İnceden bir sızı kaplıyor yüreğimi
İşte o anda
Kaybediyorum yaşama sevincimi
İşte o anda
Ağlıyorum
Güneş vuruyor gözlerime
Uzanıyorum emektar koltuğumun üzerine
Sessizce bir bekleyiş başlıyor o anda
Ta ki rüyalar ülkesine gidene kadar
Orda açıyorum gözlerimi
Sesler duymaya başlıyorum
Bütün millet sarmış etrafımı
İçine almışlar beni
Nihayetinde başlıyorlar hepbir ağızdan söylemeye
Doğum günün kutlu olsun...
O zaman oluyorum dünyanın en mutlu insanı
Koşuyorum
Uzaklara doğru
Zamanın içine doğru
Yeniden doğmuş gibi çocukça ve sevinçle
Uyanıyorum birden
Zamana lanet ediyorum
Sevdiklerimden ayırdığı için beni
Elbette dönecektim geriye biliyordum
Kavuşma değil bu
Sessizliğin ve yalnızlığın içine dönme
Eziyet belki daha da öte
Neden bitti diye düşünüyorum
İşte o anda
Kaybediyorum yaşama sevincimi
İşte o anda