Bir ara bu şehri terk edecektim
Vazgeçtim
Perişan olurum diye
vazgeçtim
Yeni bir düzen kuramam
Ellerim koynumda kalırım diye
Gözlerin ateşti
Yaktın özümü
Kül olmadım
Duman ettin közümü
Senden başkasına yumdum gözümü
Gönlümün ahını alırım diye
Uğruna yâreni dostu terk ettim
Dönüp de bakmadım
Neler kaybettim
Rüzgârın estiği her yere gittim
Saçından bir kaç tel bulurum diye
Azrail kaç kere kıstırdı beni
Taş oldu bedenim
Çekildi kanı
Direndim
Vermedim bu sefil canı
Belki kollarında ölürüm diye
Erdal Ercin