İnsan kalbi kıldan ince,
Dokunursan kırılır.
Billurdan da nazik nice,
Sakınırsan kırılır.
Can içinde can taşıyan bilmece,
Ona nahoş bakınırsan kırılır.
Öyle has ki, öyle hassas narince,
Sitem edip yakınırsan kırılır.
O ki sığmaz deryalara sevince,
Sahte tavır takınırsan kırılır.
Bir yanıyla feryat eder doğru yolu görünce,
Olmaz diye yekinirsen kırılır.
Vicdan denen o varlıkla hesaplaşır gizlice,
İfşa edip sökünürsen kırılır.
Gönül derler, vücut şehri kabesi,
Hoş tutmaya çekinirsen kırılır.
İnsan kalbi çok incedir, derince,
Ona yanlış tutunursan kırılır.
Daralınca sığınacak liman arar her gece,
Ona özge yar olmazsan kırılır.
Rabia Barış