Yollarda kalan gözlerimin nurunu yordum,
Kimdir o,nasıldır diye rüzgarlara sordum,
Hulyamı tutan bir büyü var onda diyordum,
Gördüm:Dişi bir parsın ela gözleri vardı.
Sen miydin o afet ki dedim,bezm-i ezelde
Bir kanlı gül ağzında ve mey kasesi elde,
Bir sofrada içtik,ikimiz aynı emelde,
Karşımda uyanmış gibi bir baktı sarardı.
Yahya Kemal Beyatlı