Bu şiir 18 yıllık gerçek (!) dostlarıma yazılmıştır.-
Hangi dağın ardında susamış bir göl varsa
O gölün hasretiyle kurur dost dediklerim.
Hangi bağın sırtında yorulmuş bir çöl varsa
O çölün kumlarında durur dost dediklerim.
Kin gibi nefret gibi, yavaş yavaş artarak
Şerefini satarken gölgesini tartarak
Yelkovanı katledip takvimleri yırtarak
Akrebin suretini vurur dost dediklerim.
Ayrılık tövbe edip aşka fitre verir de
Yağmur toprağa küser kutupta buz erir de
Bozkırda çiçek açar çölde gül yeşerir de
Karanlıktan vazgeçmez korur dost dediklerim.
Semanın gözyaşıyken rahmetken bakışları
Yatağını kaybeder oldu tüm akışları.
Ama kendi fikrince işlenmiş nakışları
Hiç kimseler görmezken görür dost dediklerim.
Sevdalar yüreğine dert olmadığı için
Onuru gerçek kadar sert olmadığı için
Nicedir ismi kadar mert olmadığı için
Korkusunu ardından sürür dost dediklerim.
Üstelik gerçek denen düşe her dalışımda
Fikrimi haczettiler çaresiz kalışımda.
Belki de sırf bu yüzden her nefes alışımda
Bedenimin içinde çürür dost dediklerim.
Onlar dost dediklerim açtığı yerde biten
Onlar dost kelamını tersine doğru iten
Onlar ki söz haketti ne kaybolan ne yiten:
' İt ürür kervan yürür.' Yürür! dost dediklerim.
23.04.2007
İstanbul
Yavuz Doğan