Sus artık, üşüyorum… -
Sen
Olmazı olur kılan bir gidişin ardından
İklimsiz bir yağmurla
Kirpiklerime sinen
Krizantem kokusu.
Sen
Lanetlenmiş Şeytan’ın sürgün olup yurdundan
Sebepsiz bir gururla
Öz oğluna kızarak
Tövbe etme korkusu.
Sen
Bir kûrdilihîcazkâr, yorgun düşmüş bir segâh
Sen
Yıldızı sönmüş gece, günü unutmuş sabah
Sen
İblisin tek sevabı, kutsanmış yedi günah
Sen
Pişman olduğum her şey ve sustuğum dergâhsın.
Yani sen
Yorulmuş bir barikat
___________Yağmalanmış bir bahçe
Susturulmuş bir lisan
___________Unutturulmuş lehçe
Adresi meçhul mektup
___________İmzasız bir dilekçe
Ve hiçbir şeysin artık.
Çünkü sen
Yorgun yakamozların üşüdüğü nehirde
İçin için titreyip
Güneşi bekliyorsun,
Bense günü yok sayıp
Geceye dönüyorum.
Çünkü sen
Kırılmış anıların gömüldüğü şehirde
Yelkovanı katledip
Güne gün ekliyorsun,
Ben tükenmiş mum gibi
Sessizce sönüyorum.
Oysa sen
Bilinmeze giderken
Kayan bir yıldız gibi,
Sığındığım boşluğun karanlık bahçesinde
Gölgeni seyrediyor
Hâlâ tüm menekşeler.
Oysa sen
Aşka tövbe ederken
Günahsız bir kız gibi,
Gönlüme kondurduğun elveda busesinde
Tövbeni zikrediyor
Kırdığım tüm şişeler.
Ama sen
Susacak çok şey varken
Suskunluğun içinde
Sus artık ne olursun.
Artık sus,
…..üşüyorum…
03.11.2007
Beylikdüzü
Yavuz Doğan