iki buluttuk biz
Umutsuz dünyalara yagmur olup düsen.
Yanyana geldiğimizde yeri göğü inleten yıldırımdık biz
Çığlık olup kötülükleri yıldıran
Kimi beyaz kimi siyah bir matemdik biz
Hayallere yelken acan kaderlerin
Uçsuz bucaksız deryaydık biz
Deryalarda süzülen yıldızların
Aslında iki yürektik biz
Tek bir bedende bütünlesebilen
Günagarırken gülendik biz
Ruhlarımızı günes gibi ısıtabilen
Gün batımında aglıyandık biz
Bedenimizi saracak olan karanlıktan
Aynı havayı soluyan bir nefestik biz
İçimize her cektiğimizde hayat bulan
Hüzün ve mutluluktuk biz
Zıt kutupları birlestirebilen
Sokak lambarıydık biz
Aksamları karanlıga gömdürmeyen
İki limandık biz
Gönüllerin bir olmasını bekleyen
Aşkın tomurcuklarıydık biz
Düstüğümüz yerlerde sevgileri filizlendiren
Nemli duvarların kokusuyduk biz
Dört duvara mahkum olmus ümitlerin kurtulusunu isteyen
Bu kadar güzelliğe sahiptik ikimiz
Ayrılığın gölge olusuna inat
Ve sonunda iki yabancı olduk biz
Gözden gönüllerden ırak
Olmak istediklerimizle birbirimizi yokeden
içimizi kemiren ayrılığı benimseyen
göğüs germeden pes etmeye zincirlenen
Aslında iki ölümdük
ayrılığın bile karsı koyamadıgı
topragın üzerimizi örtemediği