bana ne kadar uzak ümitler besliyorum bir bilsen
gerceklesmeyecek hayaller pesinde nasıl kostugumu
caresizliğin zincirlediği bir kadere mahkum oldugumu
sözlerimdeki boslugu bile görmemzlikten
gelerek sana sensizliğimi anlatmaya çalıştıgımı
aslında dile getirislerimin bile son sesleri bunlar
bana dönmeyecek olan umudu beklemenin bogazımda düğümlenisi
kapanmıs olan yürek kapılarını acmaya gayret sarfedemeyisim
Hepsi umudun saplandıgı karanlıkta mahkum kalması ile bitti
düsüncelerimle atısarak isyan ettim olumsuzluklara
geri dönüsü olmuyan yola sapmıs gibi
kalbimin rehberini arar oldum
aslında bitisi belli bir bedenin ızdırabını dindirmekti
sessizce edilmis duaların karsılıgını bulmak adına
çürümeye yüz tutmus bir kalbin kurtulmaz esaretiyle
camura saplanmıs hayatımı izlemeye mahkum edildim
haykırmak istedim beni duyacak bir yüreğin atısını hissetmek için
yok olusumu izleyen o kadar cehrenin gözü önünde
gözyasları ile hasretime filizlenmesi için dökülen sevgileri
görmemezlikten geldim
simdi sadece kendimle yapayalnızım
bir basıma bana uzanan elleri bile iterek
hasretin gözlerime mühür oldugu bu yerde
susmak tek ilactır bana bana acı veren kelimeleri kalbime gömerek
aglamak haramdır banayeseremeye hazır hayallerin filizlenmesini yoksayarak
ölüm kacınılmaz tek gercegimdirseni her an görebilmenin verecegi tek umudumda olsa...