Yağmurlanmış bir kadın
Bir kelam
Yokuşun gölgesinde suretinde dinlenmiş
Yutkunurken kesilmiş
Güneş yanığı terlemiş gülümsemelerin
Kanatlı sabahı
Yüreklenmiş günü
Yağmurlanmış kadının açmış göğü
Her hangi bir sokakta toplanmış insan gülüşü olsun
Göğümün bulutlarını dağıt saçlarını rüzgar
Saklı düşleri getir
umut topla benim için
Ve uykuyu sol elimle araladığımda
Yaşam sebebim olsun
Kuşlar
yaşamı göz eşiğime bırakın
geçer elbet
saçaklarımı tutmuş hüzünler
damla damla yüreğime sızmış zulümler
Ve biz pusularda sağ salim
Kelam kalır geride bir de ben
Çiya andok