BİR İNSAN DÜŞÜNÜN
Bir insan düşünün...
Yatağa mahkum,uzanan her elden medet uman,
Çektiği, binbir ızdırabı yüzünden okunan,
Eğer sen,sorunsuzca,nefes alıp veriyorsan,
Bence senin icin bayramdır,yaşadığın o her an
Bir insan düşünün
Sebebini bile bilmediği, çirkin bir savaşın icinde.
Her an ölümü görür, çocuğunun korku dolu yüzünde...!
Eğer sen,yaşıyorsan çoluğunla,çocuğunla mutlu evinde
Bence,senin icin bayramdır,yaşadığın o her an......! ,
Bir insan düşünün.
Evladı,bu benim vatan borcum demiş,gitmiş askere,
Birgün bir subay gelir,oglunun künyesini verir eline....!
Eğer, çocukların evinde,bakıyorsa sevgiyle,senin yüzüne.
Bence senin icin bayramdır,yaşadığın o her an..
Bir insan düşünün...
Elinde pazar filesi,yürürken ağır aksak kaldırımdan,
Nasıl bir kör talihse,gelir onu bulur,çarpar yanından.
Can çıkmaz ama sürünür,olur gözden,koldan,bacaktan
İşte sen,coşkuyla eğlenip,çalışıp,ekmeğini kazanıyorsan.
Bence senin için bayramdır,yaşadığın o her mutlu an..!
Bir insan düşünün...
Ne işi var,ne gücü,kimsesiz,düşmüş elden ayaktan,
Bir lokma ekmeği ararken çöp bidonlarından
Eğer sen, elin kolun yiyecekle dolu,evine gidiyorsan.
Bence senin için bayramdir yaşadığın o her an...!
Mahmut Mücahit Özdemir