DÖRT MEVSİMLİ BİR DAĞ KÖYÜNDE
Ben..
Şiirlerde yaşarım hayallerimi.
Sayfalar dolusu,renk renk.
Ben..
Dizelerde güler,dizelerde ağlarım.
Ve hiç yaşayamadığım hayallerimi
En çok ta çocukluğumu yaşarım kanasıya...
Hece hece,dize dize..
Bir tek anısını bile hatırlamadığım
Dört mevsimli o dağ köyünde;
Kimi al yanaklı..
Kimisi yalın ayaklı...
Köyün sevimli çocukları olurdu,
En candan arkadaşlarım..
Biz..
Kış aylarında..
Lapa lapa karlar yağdığında,
Kaşları kömürden,gözleri iri zeytinden,
Havuç burunlu,takkeli,kaşkollu
Pinokyo gibi kardan adamlar yapardık.!
Bahar geldiğinde..
Demet demet çiçekler,gelincikler toplar,
Sevgimizi,o çocuksu sevincimizi taşırdık evlerimize..
Bin bir renkli buketler yapardık Annelerimize.
Hele o dünya tatlısı,meleşen kuzucuklarım
Birde benim sadık dostum,
Akıl küpüm cefakar Karabaş´ım
Biz..
Mehtaplı yaz gecelerinde..
Saklambaç,yakar top,
Yağ satarım,bal satarım oynardık,
Kapılarımızın önünde,
Ama biz...
Birbirimizi hiç satmazdık.
Kardeştende öteydik biz..
Bazen...
Demet demet çiçek..
Bazende,öbek öbek tezek toplardık,
Ocağımız yansın,bacamız tütsün diye
Arada bir...
Tahta arabalarımızla..!
Kıran kırana yarışlar yapar
Etrafı tozu dumana katardık.
Çoğu kez de..
Tepe takla inerdik,
Küyümüzün o dik yamaçlarından..!
Sonra...
Kimimizin elinde,dağılmış arabalar,
Üst baş perişan,yırtık pantolonlar,
Korkudan...
Alaca karanlıklarda.
Yorgun argın, dönerdik evlerimize..!
Yinede..
Dersimizi ihmal etmez,
Açar kitabımızı okurduk,
Yer minderinde,
Kandil önünde..!
Bir tek anısını bile unutmadığım.
Dört mevsimli o dağ köyünde...! !
Mahmut Mücahit Özdemir