Mutlu insanlara gıpta ile bakan
"Neden bende herkes gibi,Mutluluk kahkahaları atamıyorum"
diye her gün kendini sorguya çeken,
İnsanların yüzlerindeki tebessüm ve kahkahalara kıskanarak bakan,
Aynaya baktığında kalbinin hüznünü yüzünde gören,
Her gece yattığında,
"Allahım Mutlu Bir Güne Uyanmak İstiyorum" diye dua eden.
Ama yeni bir güne umutsuz ve mutsuz günaydın diyen ben,
Gülmeyi öğrendim artık,
Kalbim acısada, yenik düşsemde tüm olumsuzluklara
Herşeye rağmen gülmeyi, sesli kahkahalar atmayı öğrendim ben.
Ağlarken bile güler oldum.
Ne Garip dimi mutsuz bir insanın bu denli mutlu görünmesi
Yalandanda olsa gülümsemenin ne kadar güzel olduğunu öğrendim ben,
Kendimi kandırarak ta olsa mutlu olmanın yollarını buldum,
Mutluluk Maskesiyle yaşar oldum.
Sadece geceleri çıkartıyorum yüzümden,
Oda gerçek beni unutmayayım diye,
Unutursam kendimi, senide unutmaktan korkuyorum diye.
Ne kadar mutsuzluğun içinde olsamda,
Ne kadar yüreğimin acısını,
Yüzümdeki yalan tebessümle dindirmeye çalışsamda,
Sen kalbimdeyken razıyım ben yalancı bir maskeyle dolaşmaya,
Yeterki kabimdeki gerçek yalan olmasın, kalbimi gömmeyeyim yalana...
Sensizken Seninle yaşamayıda öğrendim ben,
Hayalini kurup gözlerinde kendimi görüyorum,
Sana bakarak gülümsüyor,
Seni sevdiğimi sana bakarak haykırıyorum.
Hayalde olsa yaşıyorum işte seni, Yaşıyorum işte seni...
29.10.2013