Şiir Fm | Şiirler | Şairler | Sesli Şiirler | Aşk Şiirleri | Fon Müzikleri | İbretlik Sesli Hikayeler
»»-(¯`v´¯)-» Web Ailem Dostuk Sevgi Forumları »»-(¯`v´¯)-» => ..:: Paylaşmak İstediklerim ::.. => Hikayeler & Öyküler => Konuyu başlatan: aysel - Ağustos 03, 2011, 08:05:03 ÖS
-
Çok olmadı aslında. Bu yıl hayatımda birçok temizlik yaptım. Hani demiştim ya yenilerine yer açmak için... Bir gün Elif’le (Dağdeviren) oturup dertleşirken “Her şeyi atalım İclal bunca yıldır biriktirdiğimiz her şey beraberinde kötü anıları da taşıyor. Ayıklayalım. Bırakalım. Yer açalım. Yenileri için yeni ve güzel günler için” demişti bana.
Ben de söz dinledim..
Eşyalar mekânlar insanlar... Yeni hayatlara yer açmışım çok kısa bir süre önce... Farkında bile değildim oysa... Farkında olmaya bile hâlim gücüm yoktu. Ama engel de olamıyordum yaşadıklarıma. Olmak da istemiyordum pek...
Uzaktan seyreder gibiydim... Uzaktan seyrederken tanık olmaya bayılıyorum... Kendimi bazen Kuşadası’nda gece karanlığında floresan ışıklarına kanıp ışıkta yiyecek arayan koca ağızlı kefalleri seyrederken bazen de sanki çok başka bir gezegende ama “seninle” aynı yıldıza bakarken buluyordum.
Masalara konuşmalara durgunluklara kırıklara ve beklentilere şahitlik ediyordum.
Bu yaz yepyeni gencecik hayatlar tanıdım.
***
Şimdi hatırladım 7 yıl önce tam bu dönemde çıkarmıştım Yaz Bitmesin kitabımı... Pembe kapağından ürkerek çekinerek ve nasıl yol alacağımı bilmeden... Türkiye’nin her tarafına ulaştığında kafamı kumlara gömmek buralardan kaçmak Bozcaada’da bir yerlerde bahçe sulayan bir kadın olmak için yanıp tutuşan bir bendim... Dile kolay 100 bin adetti birinci basımı... Dağıtımın birinci günü “Kitap tükendi pazartesi ikinci yüz bini basıyoruz” diye beni aramıştı yayınevimin o zamanki genel müdürü Erol Bey... Çok korkmuştum... Artık kaybetmekten korkacağm hep aşmaya çalışacağım bir başarı vardı önümde. Ve bu başarıyı bana ödeteceklerdi. O gece huzursuz bir uykuya yatmış pek de uyuyamamıştım.
Öyle işte bu işler...
O zaman kaçmak isteyip de kaçamadığım hayat “İyi ki kaçmamışsın İclal” diye fısıldıyor kulağıma. Koşmaya devam öyleyse. Koşarken yoluma çıkan taşlara takılarak ama yere düşmemeye çalışarak devam hatta... Yeniliklerle devam...
Sözü fazla mı uzattım yine?
Yeni hayatlardan bahsedecektim ben aslında. Çok kısa süre içinde tanıdığım iki beyefendi ve çok yıllardır tanıdığım ama henüz tanıştığım bir leydiden... Onları Kont Batu’nun sayesinde tanıdım. Bu genç beyler neredeyse 7 yıla yakın bir süredir arkadaş dost. Uzak kentlerde yaşamışlar birbirlerinden ama hep kaldıkları yerden devam etmişler. Eksilmemişler hep çoğalmışlar. Bir arkadaşlığın arasına şehirler insanlar girdiğinde kaldığı yerden devam etmek çoğu zaman zordur öyle değil mi? Sitem olmadan olur mu illa ki olur.
Neyse ben de sızdım aralarına geçtiğimiz hafta. Bir kere çok komikler. Komik derken... Travmatik bir anıyı anlatırken bile mizahı bırakmayan tebessümü yüzlerinden ve kelimelerinden eksik etmeyen insanlar. Herkesin baktığı yerden bakmıyorlar. Ne güzel dedim... Ve hemen atladım sohbetlerinin ortasına. Tuğçe (2chess var ya hani foto blogundan alıntı yapmıştm geçen hafta) Burak ve Evren iki günlük kısa hafta sonuna kocaman kahkahalar kesip yapıştırdık... Yepyeni bir dil öğrendim sanki... Ufkumu açan bana yeni bir hece öğreten herkese nasıl da bayılırım...
***
Bu kıymetli beyler Türkiye’de bir acente sahibi. İki ortak. İstanbul merkezli ama Kuşadası Antalya Bodrum Marmaris Kapadokya ofisli. 10 yılı geçmiş iş yaşamlarındaki profesyonellik ayrı ayrı. Sonra Logic Tur’u kurmuş iki gencecik kafadar. Çok çalışmışlar takdir edilesi emek sarf etmişler. ama başarmışlar... Buradan yurt dışına turist götürmüyorlar... Neden diye sordum “Başlarda dışarıya yerli turist götürmeye paramız yoktu. Biz de yurt dışından turist getirme işine giriştik. Sonra baktık ki işimiz bu oldu ve böyle devam etti ve bu yolda profesyonelleştik...” dediler. Yurt dışından ülkemize bol bol turist getiriyorlar. Acayip güzel işler yapmışlar turlar düzenlemişler. Anlatsam bitiremem sanıyorum.
Bazen yeniden başlamaya dair umudumun kırıldığı oluyor... Yorgun hissediyorum kendimi. İşte öyle anlarda böyle “genç başarılar” ilham veriyor...
Oysa onlar da bana kendi yolculuklarında benim yazılarımın onlara nasıl eşlik ettiğini anlatıyorlar... Kişisel bir serüvenden bahserderken aslında nice kalabalık olduğumuzu kalabalık bir maraton koştuğumuzu anımsıyorum...
İyi haftalar hepinize...
Koşunuzda soluğunuz kesilmesin dilerim....
***
İki düğme
Su Özdoğu’dan daha önce de bahsetmiştim size... Dilini stilini çok sevdiğim bir kalem... Birkaç hafta önce “İki düğme konuşuyormuş. Birincisi ‘İliklerime kadar aşığım’ demiş. İkincisi o anda kendini bırakıvermiş” diye bir twit attı. Bilgisayar ekranımda bu güzel cümleleri görür görmez saate aldırmadan onu aradım. Kaş’taymış... “Şu cümlelerin devamını yazsan da blogunda yayınlasan ve ben de okusam okusam okusam” dedim... Gözünü sevdiğimin teknolojisi işte... Birkaç gün sonra cep telefonuma “yazdım bi şeyler” diye bir mesaj düştü... Twitter ve Facebook gibi siteler hem kolay ulaşımı sağlıyor hem de cümle hırsızlığını müthiş artırıyor. Tam da yeri gelmişken Mevlânâ’ya atfedilen ciklet cümleleri asla Bukowski’nin ya da Cemal Süreya’nın olamayacak maniler büyük bir hızla yayılıyor. O gece Su özdoğu’nun bu yazısının linkini verdim twitter’da. Bir arkadaşım “ama ben bu cümleyi Facebook’ta gördüm” diye bir mesaj gönderdi. Altında kimin adı vardı kim imzalamıştı bilmiyorum ama bu şahane cümleler http//missspiritualtramp.tumblr. com/ üzerinden yayın yapan Su Özdoğu’ya aittir...
Şöyle ki:
“Aşağı düşerken yağmur damlalarına rastlamış. ‘Korkma düştüğün yer kötü bir yer değil’ demiş biri.
Kayısı ve zeytin ağaçlarını geçmiş. Kuşların yarısını yediği bir kayısının yanından süzülmüş. Karşısına bir nar ağacı çıkmış.
‘Narlarına n’oldu?’ diye sormuş ağaca. Ağaç ‘özlemek için gittiler bir mevsim sonra dönecekler’ demiş. Badem ağaçlarının dallarından sektikten sonra hatmi ağacına rastlamış. Dediklerine göre hatmi hayatta nefessiz kalanlara iyi gelirmiş.
Bir kartopu ağacında dinlenmiş.
Sonra karşısına bir zakkum çıkmış. ‘Artık yaşamak istemiyorsan seni kolaylıkla öldürebilirim’ demiş. Düğme ‘henüz düşüyorum karar vermedim’ demiş. Yuka ağaçlarını palmiyeleri geçmiş. Ses etmemişler.
Sardunyalarla karşılaşmış ardından. Onu görür görmez açmışlar.
Nane fideleri ve yeni gineleri aşmış bir badem ağacı ve bir vişne ağacıyla selamlaşmış. Vişne arkasından bağırmış ‘Seni kim düşürdü buraya?..’
Lavantaları koklamış melisalardan birini cebine saklamış. Biraz ileride onu küpe çiçekleri karşılamış. ‘Sana bizden bir sır: Sözler bazen senden habersiz yolculuk eder...’ demiş içlerinden biri. ‘Ben sözlerimin peşini bırakmam’ demiş düğme...
Bir leylağa teslim olmuş ardından. Leylak ‘Benimle kal seni sonsuza kadar sevicem’ demiş. ‘Sonsuz benim aşkımdır ve aşkım bir başkasının...’ Beyaz sarı ve mor yaseminler bunu duyunca kıskanmış. Düğmeye yüz vermemişler.
Avakadoların ve bir badem ağacının yanından geçtikten sonra bir süre biberiyelerle dertleşmiş. ‘Daha ne kadar düşmem gerekiyor?’ diye sormuş onlara ‘Sevdiğin kadar...’ demiş içlerinden en yaşlı olanı.
Toprağa yaklaşırken lavantaların ful çiçeklerinin limon portakal mandalina fidelerinin hurmaların malta eriği ağacının üzüm asmalarının frenk yemişlerinin patlıcanların domateslerin semizotlarının mor salkımların sessiz ağustos böceklerinin huzurun ölmüş çekirgelerin gezinen karıncaların siyah beyaz çirkin bir kedinin dingin bir mutluluğun özlemin yalnızlığın öpücüklerin Meis’in bulutların adaların dalgaların balıkların ayın ve yıldızların yanından geçmiş.
Ve toprağa düşmüş.
Gözlerini açtığında karşısında O’nu görmüş.
O’na demiş ki:
Ben de seni seviyorum.”
İclal Aydın
-
çok güzel yazmış 1.1 1.1
-
Bencede :)
Teşekkürler..
-
eys bravoo bravoo
-
Emeğine Yüreğine Sağlık