Genç kız, el aynasında makyajını kontrol etti; "-Gayet iyi."
dedi. Güzelliğinden emindi.Çevresindeki erkeklerin pervane
olmasından zaten biliyordu güzel olduğunu. Hayatın tadını
çıkaran, rahat yaşayan biriydi.
Cep telefonu çaldığında , akşam arkadaşlarıyla hangi
eğlence yerine gideceğine karar vermeye çalışıyordu. Telefondaki
numaraya baktı, arayan annesiydi.
-
Alo.kızım, nasılsın ?
- İyiyim anne. Ne oldu *
- Sana bir surprizim var.
- Surpriz mi ?
- Evet.Çok eski bir arkadaşım, dostum
şehrimize
gelmiş..
- Eee kimmiş.
- Kim olduğu surpriz. Fakat, onu senin almanı
istiyorum.
- Ben mi ?
- Evet, senin iş yerine yakın olan parkı biliyormuş.
Parka gitmesini ve seninle buluşmasını söyledim. Senin de parka
gidip onu almanı
istiyorum.
- Anne, ben böyle şeyleri sevmem, kendin halletsen.
- Kızım 1-2 saatlik bir işim var. Ayrıca seni
bebekliğinden tanıyan bir arkadaşım. Seni görünce mutlaka çok
sevinecektir.
- Amaaan. Peki peki. Nasıl tanıyacağım.
-Evden çıkarken üzerine giydiklerini tarif ettim.O
parkta bazı oturaklar piknik masası şeklinde. Parkın sinema
tarafı girişindeki ilk piknik
masasına otur. O gelince seni
bulacak.
-Tamam anne ..tamam.
- Kızım senden her gün mü bir şey
istiyorum.Üniversiteyi bitireli, hele de işe gireli bir fatura
yatırmaya bile göndermedim.
- Hemen darılma, tamam dedim ya.
O nasıl tamam demekse. neyse, hadi o zaman, izin al
da çık, bekletme. Ben de işlerimi bitirip hemen
geleceğim.
**** ****
Genç kız , izin alıp çıktı.Kısa bir yürüyüşten sonra
parka vardı. Bu parkta daha önce hiç oturmadığını farketti.
Arkadaşlarıyla hep paralı,lüks eğlence yerlerine giderlerdi.
Annesinin tarif ettiği, girişteki ilk masayı
buldu, boş olan kısmına
oturdu. Masanın diğer tarafında bir köylü
kadınla, küçük kız oturuyordu. Onlarla aynı yerde bulunmaktan
utandığını hissetti. "-Annemin arkadaşı çabucak gelse de,
şunlardan kurtulsam" diye düşündü.
Köylü kadın çekinerek seslendi;
- Afedersin kızım, bir şey sorabilir miyim ?
"Kızım" diye seslenmesi iyice sinirlerini bozdu.
- Ne var, adres mi soracan !..
Sert çıkış karşısında
kadın sesini alçalttı;
- Hayır kızım, başka bir şey soracaktım.
- Sizin gibi cahiller ya adres sorar, ya para ister.
Köylü kadının kızaran yüzüne aldırmadı bile. O
sırada şık ve lüks giyimli, orta yaşlı bir kadının uzaktan
yaklaştığını gördü.
"-Nihayet." diye düşündü. Ayağa kalkıp kadını karşılamaya
çalışırken, kadın yanlarından geçip gitti. Somurtarak geri
oturdu.
Yanındaki küçük kıza daha
sıkı sarılmış köylü kadının gözünden
bir damla yaşın süzüldüğünü gördü.Kadın gözyaşını saklamak için
diğer tarafa dönünce bir yüzündeki büyük yanık izi göründü. Genç
kız manalı manalı güldü;
Bak kolayca gözyaşı dökebiliyorsun, yüzünde de çirkin bir yanık
izi var. Burda ne bekliyorsun geç bir köşeye aç mendilini ağla.
Fakat ağlamayla benden bir şey koparacağını sanma, tamam mı.
Kadın dayanamadı;
- Cahil deyip duruyorsun. Ne cahilliğimi gördün. Tanımadığım bir
kadına, torununun yanında hakaret mi ettim !.
- Oooo... laf yapmayı da biliyormuş
Anlaşıldı kızım, sen üniversite
bitirmiş, çok şey öğrenmiş
olabilirsin ama insanlıktan sınıfta kalmışsın. Torunumu okutmak
için uğraşacaktım. Fakat seni görünce vazgeçtim.
Yaşlı kadın, küçük kızı alıp masadan kalkarken, boşalan yere
doğru şık giyimli bir kadın yaklaştı. Cevap vermek için
hazırlanan genç kız zengin giyimli, şık kadını görünce uzaklaşan
yaşlı kadına cevap vermekten vazgeçti. Yaşlı kadın geriye bakmaya
çalışan küçük kızın başını eliyle engelledi.
**** **** **** **** **** ****
**** ****
Bir süre sonra, genç kızın annesi parkta yanına geldi.
- Merhaba kızım, Zeynep teyzen nerde ?
- Kimse gelmedi anne. En son bir bayan geldi, yanıma
oturdu. O da sadece dinlenmek için gelmiş biriymiş.
- Allah Allah !... giyindiklerini çok iyi tarif
etmiştim, seni nasıl bulamadı anlamadım. Yanında küçük bir kız
olacaktı.
Genç kız bir an
durakladı.
-Küçük bir kız mı ?
- Evet
- Anne !. biz zengin, kültürlü insanlarız. Herhalde
arkadaşın da zengin, kültürlü biridir, değil mi ?
- Kültürsüz değil ama zengin değil.
- Sakın bana köylü bir kadın olduğunu
söyleme.
- Köyden gelen kadına ne denir ki !..
- Oh. iyi iyi, köylü kadınları karşılmaya beni
gönderiyorsun.
- Kızım, o kadına bir borcumuz vardı. O zamanlarda
borcumuzun karşılığı bir şey veremedik. " - Gün gelir, bir
ihtiyacım olduğunda , ben kapınızı çalarım". Dedi ve işte bu gün
kapımızı çaldı.
-Ne istiyormuş
?
- Torununu okutmamızı istiyor. Baban şimdi arabayla
gelip hepimizi alacak, kayıt için okula götürecek.
- Anne , o köylü kadına ne borcun olabilir ki,
anlayamadım ?
Annesi, kızının öfkeli ses tonuna dayanamadı;
- Kızım, sen bebekken biz köydeydik.
-
Eee.
- Sana yıllar önce bahsetmiştim, köydeyken evimiz
yandı, biz de inekleri,atları,tarlaları neyimiz varsa hepsini
satıp köyden göçtük, demiştim.
-Evet, hatırladım.
- O yangınla ilgili bir ayrıntıyı, seni üzülebilir
veya seni evde yalnız bıraktığımız için darılabilirsin korkusuyla
anlatmamıştık.
- Herhalde şimdi
anlatacaksın.
- Baban evde yoktu, ben de su doldurmaya köy
pınarına gitmiştim. Lodos mu ne diyorsunuz, işte o rüzğar bazen
ters esiyormuş, yukardan aşağı filan. Sen beşikte uyuyorken
rüzğar bacadan içeri esince közler ocaklıktan tahtalara sıçramış,
yangın başlamış. Pınar yerinden dumanları görüp koştuğumda
alevler heryeri sarmıştı. Birazdan yıkılacak gibi görünen eve
yine de girmek için atıldığım anda Zeynep teyzen kucağına seni
almış olduğu halde dışarı fırladı. O sahneyi hiç unutamam; onun
kucağından seni aldığımda o çığlıklar
atıyordu.
- Niçin ?
- Seni kurtarırken, sağ tarafı yanmıştı.
Gelince görürsün sağ yanağında ağır bir yanık izi var. Çok acı
çekti çook. Dur ağlama, seni bu kadar üzeceğini bilmiyordum.
Tamam kızım, bak makyajın akıyor, ağlama. Hah !.. baban da geldi.
Fakat Zeynep teyzen hala bizi
bulamadı.
[/b]