Ali Ekrem Bolayır (1867-1937)

 
Şâir. İstanbul'da doğdu. Namık Kemâl'in oğludur. Babasının mutasarrıf olarak bulunduğu Rodos ve Sakız adalarında özel dersler gördü. 1887'de İstanbul'a geldi. Sultan II. Abdülhamid devrinde Mabeyn kâtibi oldu. 18 yıl sonra Kudüs mutasarrıfı oldu (1906). Beyrut (1908) ve Cezayir valiliğinde bulundu (1908,1912). Dârülfünûn'da, Maltepe Askerî Lisesi ile Galatasaray'da edebiyat dersleri verdi. 1913-1933). 27 Ağustos 1937'de İstanbul'da öldü. Kabri, Zincirlikuyu Mezarlığı'ndadır.
Servet-i Fünûn devri şairlerindendir. Küçük yaşta şiir yazmaya başlamıştır. İlk şiirlerini Mirsâd, Maârif ve Malûmat dergilerinde neşretti. 1896'da Servet-i Fünun topluluğuna katıldı. Bu derginin Yunan harbi münâsebetiyle çıkardığı Özel sayısında yer alan "Vasiyet" isimli şiiri ile tanındı. Tevfik Fikret'in, bir makalesini değiştirmesine kızarak topluluktan ayrıldı. Şiirinde -Fikret gibi- nazmı nesre yaklaştırma, halkın hayâtını anlatma, realist şiir yazma gayreti içindedir. Üslûbu ile Mehmet Akif'e rehberlik etmiştir, Çanakkale ve İstiklâl Savaşı yıllarında millî kahramanlık şiirleri yazdı. Hece veznini denedi. Edebiyat tarihi, tiyatro ve çocuk edebiyatı ile ilgili eserleri de vardır.


Ali Ekrem Bolayır Eserleri

Şiir:
1. Kasîde-i Askeriyye (Namık Kemal'in Hürriyet Kasîdesi'ne nazîre, 1908),
2. Kırmızı Fesler (Hiciv),
3. Ruh-i Kemâl (1909),
4. Zılâl-i İtham (1909),
5. Çocuk Şiirleri (1917),
6. Ordunun Defteri (Nazım-nesir karışık millî şiirler, 1918),
7. Şiir Demeti (Çocuk şiirleri, 1925),
8. Vicdan Alevleri (1925),
9. Tâir-i İlâhî (Basılmadı).

Diğer:
1. Namık Kemâl (1930,
2. Lisanımız (1937),
3. Bâriâ (Tiyatro eseri denemesi, 1908) vb.