Allahu Teâlâ, Dâvud Aleyhisselâm’a buyurdu ki:

“Ey Dâvud! Yeryüzü halkına bildir ki, beni seveni ben de severim. Benim ile oturanın ben de yoldaşıyım. Benim zikrimi alışkanlık haline getirenin yakınıyım. Beni arkadaş edinenin arkadaşıyım. Beni seçeni ben de tercih ederim. Bana itaat edenin ben de dileğini yerine getiririm. Beni sevdiğini kalbinden kesinlikle öğrendiğim kulu mutlaka kendime kabul eder, onu hiçbir canlı yarattığımın gösteremediği derecede ileri bir sevgi ile severim. Beni gerçekten arayan bulur, benden başkasının peşinde olan beni bulamaz. Ey yer halkı, etkisi altında bulunduğunuz aldanıştan sıyrılarak benim yolumda olmayı arayınız ki, ben de size yakın olayım ve bir an önce size sevgimi nasip edeyim. Çünkü ben sevdiklerimi İbrahim Halilullah, Musa Neciyullah ve Muhammed Habibullah’ın mayaları ile bir yarattım. Beni özleyenlerin kalbini nurumdan yaratarak celâlim ile besledim.”

Kaynak: Nübüvvet Ve Velâyet Deryâsından Nasihatler – 2