Gönderen Konu: Leylâ Vü Mecnûn 1901-2000 (Okunma sayısı 614 defa)

Özgür Kız · « : Ekim 04, 2018, 02:38:56 ÖS »

Peyvendüni gayr ile eşitdüm
Bi’llâh ki besî teaccüb etdüm
Ey çeşme-i âb-ı zindegânî
Sen cânum içindesen nihânî

Bir lahza gözümden olmadun dûr
Vaslun niçe oldı gayre makdûr
Ger İbni Selâma nûr-ı Leylî
Bir vech ile eylemiş tecellî

Leylîden olan hayâli görmiş
Öz vâhimesiyle ayş sürmiş
Leylî demesün mana karîndür
Kim ana hayâli hem-nişîndür

Mecnûndan eder mi ol cüdâlığ
Kim gayr ile ede âşinâlığ
Ey gevher-i tâc ü tâc-ı târek
Maksûduna yetdüğün mübârek

Ashâb yığup tarab kılup şâd
Bu hayr işi eyeleyende bünyâd
Çoh zevk ile çekdüm intizârı
Kim yâd edesen men-i figârı

Sen hod demedün ki bir kulum var
Boynında tarîk ile yolum var
Ger sandun ise ki pür-huzûrem
Şâyeste-i servet-i sürûrem
Şart idi mana hem etmek i‘lâm
Tâ men hem alam bu bezmden kâm

Li’llâhi’l-hamd elüm değül dar
Cân kimi nukûda kudretüm var
V’er sandun ise ki nâ-tüvânem
Âzürde-i mihnet-i cihânem

Hem şart idi özr kılmak irsâl
Etmek meni bir söz ile hoş-hâl
Ne beyle edüp ne eyle ey gül
Yahşi midür eylemek tegâfül

Ey cânum içinde câna düşmen
Her niçe ki düşmenem sana men
Âyîn-i kadîmüni unutma
Min yâr dut özge hûy dutma
Gayr ile olanda şâd ü hurrem
Takrîb ile yâd kıl bizi hem
Nakş et bu murabbaı harîre
Gör anı getür bizi zamîre

Bu murâbba‘ Mecnûn dilindendür
Gayr ile her dem nedür seyr-i gülistân etdüğün
Bezm edüp halvet kılup yüz lutf u ihsân etdüğün
Ahd bünyadın mürüvvetdür mi vîrân etdüğün
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğün

Lahza lahza müddeî pendin dür-i gûş eyledün
Kana kana gayr câm-ı şevkini nûş eyledün

Vara vara ahd ü peymânı ferâmûş eyledün
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğüm
Gayre salup mihrüni bizden savutdun âkıbet
Terk-i mihr etdün tarîk-i zulm dutdun âkıbet
Ahdler peymânlar etmişdün unuttun âkıbet
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğüm

Cürmümüz n’oldı ki bizden eyledün bîzârlığ
Biz gamun çekdük sen etdün özgeye gam-hârlığ
Sizde âdet bu mıdur beyle olur mı yârlığ
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdügün
Çerh tek bed-mihrliğ resmini bünyâd eyledün
Yahşi adun var iken döndün yaman ad eyledün

Döne döne bizi gam-nâk özgeni şâd eyledün
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğün
Gönlümüz min-ba‘d zülfünçün perîşân olmasun
Bağrumuz la‘lün hevâsiyle dahi kan olmasun

Bî-vefâsen çeşmümüz yâdunla giryân olmasun
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğün
Va‘de-i vasl ile aldun sabrumuz ârâmumuz
Olmadı her gün visâlünden müyesser kâmumuz

Geçdi hecr ile Fuzûlîden beter eyyâmumuz
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğün
Tamâmî-i sühan

Pâyâna çü yetdi sa‘y-i hâme
Teslîm olındı Zeyde nâme
Mektûb ile Zeyd olup sebük-per
Azm eyledi eyle kim kebûter

Çün yetdi nigâr olan diyâra
Mekr ile visâle kıldı çâre
Efsûn ile urdı sihrden dem
Tâ İbni Selâma oldı hem-dem

Leylînün eşitdi vasf-ı hâlin
Keyfiyyet-i mihnet ü melâlin
Dedi bilürem nedür devâsı
Uş yazılu mendedür duâsı

Bağlandı anun sözine ihlâs
Halvet-geh-i kurbe kıldılar hâs
Çün Leylîye zeyd oldı vâsıl
Maksûdını etdi baht hâsıl
Bir dem oturup gelüp kıyâma
El urdı revân çıhardı nâme

Ta‘vîz dedi vü kıldı ta‘zîm
Evvel öpüp andan etdi teslîm
Çün nâmeni aldı Leylî-i zâr
Ol nâmeden aldı bûy-ı dildâr
Bildi ki bir özge kayddür bu
Ne nüsha-i Amr ü Zeyddür bu

Ol feyzi bilüp özine ikbâl
Göz merdümine yetürdi fi’l-hâl
Çün nâmeye kıldı bir nezâre
Cân kisvetin etdi pâre pâre

Kim dür ala bahr-ı çeşm-i terden
Lâ‘l ala hizâne-i ciğerden
Ol nâmenün eyleye nisârın
Efzûn ohıdı bildi mazmûn

Fehm etdi maâni vü ibâret
Bildi neyedür olan işâret
Cânına kılup itâb te’sîr
Ol nâme cevâbın etdi tahrîr
Bu Leylînün Mecnûna peygâm-ı cevâbıdur Ve özr ü itâbıdur

Bu tarz ile oldı kilki cârî
Kim evvel-i nâme nâm-ı Bârî
Mi‘mâr-ı binâ-yı akd ü peyvend
Vehhâb-ı atâ-yı mâl ü ferzend

İzhâr-ı vücûd eden ademden
İcâd-ı hudûs eden kıdemden
Meşşâta-i şâhed-i zemâne
Sultân-ı bülend-âsitâne
Bu nâme ki bir figârdandur
Ya‘nî men-i bî-karârdandur

Bir sâhib-i izz ü i‘tibâra
Ya‘nî Mecnûn-i dil-figâra
Ey hâk-bisât ü hâr-bister
Kâm-ı dil-i teng ü dîde-i ter
Her ta‘ne ki eylesen revâdur
Senden hacîlem yüzüm karadur

Besdür mana çekdüğüm hacâlet
Şermendeliğümdeki melâlet
Çün mu‘terifem ki var günâhum
Öz lutfun eyle özr-hâhum

Men gevherem özgeler hırîdâr
Mende değül ihityâr-ı bâzâr
Devrân ki meni mezâda saldı
Bilmem kim idi satan kim aldı
Olsaydı menüm bir ihtiyârum
Olmaz idi senden özge yârum

Ger töhmete olmışem giriftâr
İkrâh ile menden olma bîzâr
Bir dür değülem ki ola hakkâk
Aldukda tasarrufumda çâlâk

Ger İbni Selâma dil-fürûzem
Şem‘-i şeb ü âftâb-ı rûzem
Kâni‘dür ırağdan ala bir nûr
Men andan ü menden ola ol dûr

Dûr olsa görür fürûg ü tâbum
Oldukda yahın çeker azâbum
Fikr etme ki men neşât-mendem
Bir dâm-ı gam içre pây-bendem

Ne zehre-i seyr-i kûçe vü kûy
Ne tâb-ı tapance-i ser ü rûy
Gâhî heves eylesem figâna
Evvel ana isterem behâne
Ya ata vü ane eylerem yâd
Ya sohbet-i hem-nişîn ü hem-zâd

Ger rahtımı etmek eylesem çâk
Hayyâtına olurem gazab-nâk
Kim aybludur bu dâmen ü ceyb
Cehd eyle ki zâhir olmaya ayb

Gâhî taleb eylesem visâlün
Bilmek dilesem ki n’oldı hâlün
Bir çeşme yana olup revâne
Gasl-i beden eylerem behâne

Tenhâ olurem orada üryân
Mûy-ı serüm eylerem perîşân
Âyîneye eylerem nigâhı
Hâlün görürem senün ke-mâhî
Boynunda yoh özge tavkdan bâr
La‘lümde bulınmaz özge güftâr

Boynum kolunı diler havâdan
La‘lüm lebüni sorar sabâdan
Cândan gamun içre nâ-ümîdem
Şemşîr-i cefâ ile şehîdem

Kanlu kefenümdür al perde
Men gûrdaem sağınma erde
Gel şem‘-i mezârum eyle âhun
Zîb-i lahd et gubâr-ı râhun

Men bülbül-i bâğ-ı firkatem zâr
Ammâ kafes içreem giriftâr
Bilmem bu kafesde n’ola hâlüm
Sındurdı belâ per ile bâlüm

Bir vahşî ile ger etmişem hû
Müstevcib-i serzeniş değül bu
Vâhşîler imiş senünle hem-dem
Hem-reng olubem senünle men hem

Ey âşık-ı müst-mend ü mehcûr
Dutgıl men-i müst-mendi ma‘zûr
Sabr et niçe gün ki ola gerdûn
Bu günleri eyleye diğer-gûn
Ancak özüni nizâr sanma
Ser-geşte-i rûzgâr sanma

Bu şi‘ri ger ohısan demâdem
Ma‘lûmun olur menüm gamum hem
Bu murabba‘ Leylî dilindendür
Girîbân oldı rüsvâlığ eliyle çâk dâmen hem
Mana rüsvâlığunda dûst hem ta‘n etdi düşmen hem

Reh-i aşk içre cân kıldum giriftâr-ı belâ ten hem
Bu yetmez mi ki bir derd arturursen derdüme sen hem
Eğer dutsam gamum elden nihân sabr u karârum yoh
Ve ger şerh-i gam-ı pinhânum etsem gam-güsârum yoh

Esîr-i bend ü zindânem elümde ihtiyârum yoh
Bu yetmez mi ki bir derd arturursen derdüme sen hem
Olupdur eşk-i hûn-âb ile gül-gûn çehre-i zerdüm
Yanupdur âteş-i hicrâna cân-ı derd-perverdüm

Fuzuli

Haberler:

Gönderen Konu: Leylâ Vü Mecnûn 1901-2000 (Okunma sayısı 614 defa)

Özgür Kız

Leylâ Vü Mecnûn 1901-2000

Related Topics