»»-(¯`v´¯)-» Şiir Fm Şairlerimiz ve Şiirlerimiz »»-(¯`v´¯)-» > Fuzuli

Leylâ Vü Mecnûn 901-1000

(1/1)

Özgür Kız:
Göz yaşını bes ki tökdi her sû
Her merhaleden ahıtdı min cû
Bir ebr-i belâ idi güvâhı
Bârân sirişk ü berk âhı

Bârân ile berki cism ü cândan
Bir mertebede ki mundan andan
Deryâlara yetse lem‘a-i tâb
Sahrâlara düşse katra-i âb

Deryâlar olurdı cümle sahrâ
Sahrâlar olurdı cümle deryâ
Feryâd ile doldurup bu deyri
Feryâda getürdi vahş ü tayrı

Efgânı yetürdi âsmâna
Efgân ile âsmânı câna
Bu Mecnûnun atası vâkıf-ı hâl olduğıdur ve Anı beyâbân-ı mihnetde bulduğıdur

Gencîne-küşâ-yı genc-i güftâr
Olmış bu edâ ile güher-bâr
K’ol bir niçe bî-karâr ü mahzûn
Nâ-çâr kılup vedâ‘-ı Mecnûn

Nevmîd dönüp şikeste vü hâr
Kıldılar atasını haberdar
Ol pîr çü vâkıf oldı hâle
Mecnûn kimi etdi âh ü nâle
Sahrâlara dutdı seyl tek yüz
Vâdîlere açdı çeşme tek göz

Çoh aradı gezdi her mekânı
Bulınmadı oğlınun nişânı
Tâ âkıbet ol şikeste-hâli
Bir gûşede gördi lâubâlî
Düşmiş yere hâk-sâr ü gam-nâk
Ahvâli harâb ü sînesi çâk

Dönmiş gül-i sürhi zağferâna
Şimşâd-ı latîfi hîzrâna
Âyînesini gubâr dutmış
Jeng-i gam-ı rûzgâr dutmış

Etmiş elifin sitem yüki dâl
Kılmış kalemin felek gamı nâl
Hem-sohbeti mûr ü hem-demi mâr
Tekye-gehi hâk ü bisteri hâr
Hâr üzre ana delük delük ten
Açmış gam evine dürlü revzen

Ol pîr çü gördi sûret-i hâl
Sûret kimi kaldı bir zaman lâl
Bir lahza anı tehayyür aldı
Hayret gözi ile bahakaldı
Sonra yaha yırtup etdi feryâd
K’ey bülbül-i bûstân-ı bî-dâd

Hâl-i dilüni mana beyân et
Esrâr-ı nihânunı ıyân et
Kim aldı elünden ihtiyârun
Kim eyledi tîre rûzgârun
Bi’llâh nişe bî-karâr olupsen
Âşüfte-i rûzgâr olupsen
Ne seyrdesen sana taleb ne
Bu nâle vü zâruna sebeb ne

Deryâda ise sana dür-i kâm
Sen söyle men eyleyem ser-encâm
Zulmâtda ise şem‘-i maksûd
Rûşen kıl ü menden iste mevcûd

Mecnûn dedi ey mana veren pend
Dânâ-yı sühan-ver ü hıred-mend
Kimsen nedürür bu güft ü gûlar
Bî-fâide bâtıl ârzûlar

Get derdüme sen devâ değülsen
Bîgânesen âşinâ değülsen
Men beyle kelâma dutmazem gûş
Leylî sözi söyle yohsa hâmûş
Dedi menem atan ey belâ-keş
Men seng-i nedâmetem sen âteş

Dedi nedür ata yohsa ane
Leylî gerek özgedür fesâne
Çün gördi itâatinde ihmâl
Bildi ki fakîre özgedür hâl
Verdi bu firîb ile tesellî
Kim dur gedelüm çağırdı Leylî
Leylî bize geldi mihmândur
La‘li talebünde dür-feşândur


Mecnûn ki eşitdi Leylî adın
Sandı ki felek verür murâdın
Lebbeyk deyüp ayağa durdı
Ol ka‘be-i maksâda yüz urdı
Pîr ile cevân-ı dil-şikeste
Geldi eve dil-figâr ü haste

Başında hevâ-yı vasl-ı Leylî
Ne ata gamı ne ana meyli
Geh ata nasîhat etdi âğâz
Geh anesi oldı pend-perdâz
Bu Mecnûna anası pend verdüğidür ve Bûstân-ı melâmetden hâr-ı nedâmet derdüğidür

K’ey râhat-ı cân ü nûr-ı dîde
Ferzend-i yegâne-i güzîde
Şânunda riyâset-i Arab var
Mîrâs-ı şecâat ü edeb var

Etvâr-ı mülûk dut hemîşe
Âyîn-i şecâat eyle pîşe
Ebrû-yı ham ise ger murâdun
Süst etme kemân-ı i‘tikâdun
Müjgân-ı siyâhdan götür dil
Ol nâveng-i cân-sitâna mâil

Olsan nigerân-ı kadd ü kâmet
Kıl nîze-i hûn-feşâna rağbet
Ger zülf ile görmek istesen hâl
Gör hey’et-i nokta peyker-i dâl
Gönlün göz ü kaşa olsa meftûn
Gör dîde-i ayn ü ebru-yı nûn
Sen servsen olmagıl girân-bâr
Âzâd olagör ne kim giriftâr

Sen la‘lsen olmagıl sebük seng
Döndürme güneş görüp revân reng
Etme özüni habâb-mânend
Başunda olan hevâya hursend

Kim yohdurur ol hevâya bünyâd
Başun olur ol hevâda ber-bâd
Ser-germliğ etme şem‘-nisbet
Sûz-ı gam-ı aşk ile mürüvvet
Gör şem‘i nişe düşer belâya
Başındakiden geder fenâya

Zevk-ı dil ü dîde kılma âdet
Salma mey ü şâhide irâdet
Mahbûb ü mey ile besleyen cân
Sanma olur ehl-i akl ü îmân

Aklı mı olur müdâm mestün
Îmânı olur mı mey-perestün
Şi‘re heves etme kim yamandur
Yahşi deseler ana yalandur
Hâlâ kılagör kemâl hâsıl
Fevt etme kemâli gezme gâfil
Ey bâg-ı ümîdümün nihâli
Kılma bizi neng pâymâli

Mahbûb hem istesen kem olmaz
Biz kim senünüz sana gam olmaz
Vardur bu haşemde min kabîle
Her tâife içre min cemîle


Bir bir kılalum kamu sana arz
Yetsün yerine bize olan farz
Bir serv-i sehî-kad ü semen-ber
Tezvîcüne edelüm mukarrer
Ta‘yîn edelüm sana meh ü sâl
Sarf eyleyebildüğünce emvâl

Sen dutma hemîn tarîk-ı vahşet
Kat‘-ı neseb eyleme emânet
Bizden bu nasîhati kabûl et
Her lahza yeter bizi melûlet
Uşşâk sefâhetin kılup yâd
Bu şi‘ri ne hoş demiş bir üstâd
Gazel-i üstâd

Cân verme gam-ı aşka ki aşk âfet-i cândur
Aşk âfet-i cân olduğı meşhûr-ı cihândur
Sûd isteme sevdâ-yı gam-ı aşkda hergiz
Kim hâsıl-ı sevdâ-yı gam-ı aşk ziyandur
Her ebru-yı ham katlüne bir hancer-i hûn-rîz
Her zülf-i siyeh kasduna bir ef‘î yılandur

Yahşi görinür sûreti meh-veşlerün ammâ
Yahşi nazar etdükde ser-encâmı yamandur
Aşk içre azâb olduğın andan bilürem kim
Her kimse ki âşıkdur işi âh u figândur
Yâd etme kara gözlülerün merdüm-i çeşmin
Merdüm deyüp aldanma ki içdükleri kandur

Ger derse Fuzûlî ki güzellerde vefâ var
Aldanma ki şâir sözi elbette yalandur
Bu Mecnûnun nasîhat kabûl etmedüğidür ve Atasının derdi dermâna yetmedüğidür

Mecnûn ki eşitdi ol hitâbı
Verdi bu tarîk ile cevâbı
K’ey rûh-ı revânum ata ane
Kâm-ı dil ü cânum ata ane
Tahkîk edübem işüm hatâdur
Her ne desenüz mana revâdur

Âlûde-i reng-i dûd-ı âhem
Züll-i güneh ile rû-siyâhem
Men hem olubem bu işden âgâh
Ammâ ne deyem ne söyleyem âh

Yohdur bu işümde ihtiyârum
Zabtumda inân-ı iktidârum
Akl oldı zaîf ü aşk gâlib
Hâtır nigerân nigâr câzib

Dutdı ten ü cânumı gam-ı yâr
Gayri’l-mahbûbi leyse fi’d-dâr
Mende dahi nişe menliğ olsun
Mende meni isteyen ne bulsun

Takdîr çü beyledür ne tedbîr
Takdîri eder mi kimse tağyîr
Olsaydı mana neşât rûzî
İster mi idüm bu derd ü sûzı
Ger sıhhate kâdir olsa bîmâr
Derde özin eylemez giriftâr

Elverse gedâya pâdişâlığ
Sanman ki kılur dahi gedâlığ
Fıtratda ne hâlet olsa maksûm
Ref‘ olmaduğıdur emr-i ma‘lûm

İslâhuma eylemen teemmül
Kim gül tiken olmaz ü tiken gül
Keyfiyyet-i âb ü cevher-i hâk
Demek ola mı kabûl-i idrâk
Su sifleliğinden ayrılur mı
Od yandurabilmeyebilür mi
Ol gün ki rahimde kilk-i kudret
Îcâduma verdi zîb sûret

Doldurdı hevâ ile dimâğum
Sevdâ ile bağladı ayağum
Doldı bedenümdeki rek ü pûst
Başdan ayağa mahabbet-i dûst
Mülk eyledi gönlümi belâya
Vakf eyledi cânumı cefâya

Yoh mende bu hükmden tehallüf
Ol mülk ile vakfa bir tasarruf


Fuzuli

Navigasyon

[0] Mesajlar