bir fincan altı üstü bir fincan.
bu kadarmı derin anlamı olur..
sade fincan olsa neyse
tabağın kaşığın çatalın
karşımda duruyor benimle
alay edercesine karşımda.
sen kimi kovusuyorsun gönlünden.
biz  burdayız der gibiler.
bir fincan bu kadarmı yara
 olur içinde insanın.
sen gitsen bile anılar her yerde.
daha dün gibi karşımda
oturup kahveni içerdin
bu fincanla daha dün gibi.
köşe bucak sakladım oysa
eşyalarını görmeyim diye.
bak şimdi şu fincan nasılda
yara oldu içimde .
tabagını aldım masaya koydum
kaşığın çatalın yerli yerinde.
bir sen yoksun yoksunda
hayalin hep karşımda
sesin kulaklarımda.
bir tabak ağlatırmı insanı .
tabağına bakarken ağladım
bu akşam öyle böyle değil
derinden içli ağıtlar yaktım..
alıcağın olsun be adam
yine ağlattın beni .
bu neyin agıdı şimdi.?
ben sana aşık değildimki.
sevdiğim söylenemez.
saygı belki oda zoraki..
bu neyin hüznü şimdi..?
ben gitsemde sen beni
unutmasın demiştin.
haklısın unutulmuyormuş
anılar bırakmıyormuş
insanın yakasına yapışıp
hesap soruyormuş.
varlığı dert olanın
yokluğu ağır gelmez derdim.
öyle değilmiş işte.
malumun olsun bugün seni
hatırlattı herşey bana.
içimde kocaman bir acı.
sebebi belli belirsiz buruk bir hüzün 
kapladı tüm odayı.
bunun adı sevgi olmasa bile
vefaydı kalbimin inceden
sızlayışı bu vefanın şahidi sanki..
bir ömrü paylaştım acısı çok
sevinci az olsada.
can yoldaşımdın benim.
hayat arkadaşımdın.
hayatın mecbur bıraktığı..
sen bakma bana aldırma.
ben bilirsin ince fikirli
fazla iyimser belki fazla kötüyüm..

 Güler Erdem

20..02..2011