Ellerinde kuyu gölgeleri...
Gözleri uzak...
Dağılmış talihi yüzünün.
Gittikçe daralan bir çığlığa yüremekte.
Çoğakmakta düşerken,
o arşın ağzından.
Sanmalarla eskitilen seslere birikmekte...
Ayazla dokunmakta Güze.

Elleri dağınık birer düş...
Parmakları uzun bir öykü...
Kısaldıkça yol,
yüzünü söğüte devirmekte.
Dalları gökyüzünü delen,
yankılar doğurmakda.
Açlığını doyurmada, çıplakken.

Elleri suskun bir kent duvarı...
Işıkları boğazına kaçan,
Kaldırımlar boyunca çıplak...
Karanlığı giyinmekte.
Susmakda...
Sonlarla başlayan alfabeler türetmekde...
Boşluğa sarkmakta, çiğ bedeniyle.
Yırtıcı bir masal kahramı o...
Uzağı görmekte,
Uzağı duymakta,
Uzağı koklamakta...
Adı yok...
Sanmalarla büyümekte,
Koşmadan yürümekte...
Bilmekte güzü...