Gözümü açtım sen yoktun
Ama yüreğimden akarcasına
Yağmur damları pencereme vuruyordu
Unutturuyordu sensizliği
Rakı kadehleri söndürmemişti sensizliği
Yağmurla akıttım yalnızlığımdaki hasreti
Gün doğumunda güneşin bağrıma vururken
Sanki söküp alıyordu özlemimi
Kendimi atmak geliyordu sokağa özgürce koşmak
Tekrar en baştan başlamak zor
Yine akşam olacak yine çökeceksin yalnızlığıma
Elime tutuşturacaksın kadehleri yarınlarladaki sensizliği
Mahmut Çiçekdağı
ANTALYA