Gecelerimden sildim sensizliği
Bırakıp gittin zamandan beri
Özlemlerden aldım sensizliği
Ayrılık dumanını dağıttığımdan beri

Battı ellerime hasret dalları
Boşuna çekmişim onca yılları
Neyleyim hiç uğruna çektiğim yolları
Ne edeyim senle düştüğüm diyarları

Hayallerimi dönülmez yollara saldım
Sabahları esen meltemden seni aldım
Sensizliğin bam tellerini kırdım
Gün batımında sensizliğe daldım

İz bıraktığın kirpiklerimden seni aldım
Senle kanat açmış umutları kopardım
sensizliğin sandalını seher vakti batırdım
Sensizliğin yakamozlarını ayazlara serpdim

Gözlerindeki sevda külünü uçurdum
Kalbime hüzün kilidini vurdum
Bağrımı kanatan gülle divane oldum
Karanlık bir ufukta rüyaları deşer oldum

Dağlar bıraktıklarını Kabul etmez ki
Bataklıklar açtığın yarayı Kapatmaz ki
Sözler yaraya merhem olmaz ki
Yoksa taşıdığım sevdaya dar mı ki

Uzakların sefasına gözlerim daldı
Çaresizliğimde bir buselerin kaldı
Belki bülbüller sensizliğin kısmetini aldı
Gözlerden sensizliğin damlaları ayrıldığından beri
 
Mahmut Çiçekdağı